Stwierdzenie „nylon to poliamid” jest chemicznie poprawne, ponieważ nazwa Nylon to powszechna handlowa nazwa określająca konkretną grupę syntetycznych polimerów należących do szerszej rodziny poliamidów. Termin „poliamid” definiuje klasę polimerów charakteryzujących się obecnością grup amidowych (-CO-NH-) jako powtarzalnych elementów w ich szkielecie cząsteczkowym. Grupy te powstają w wyniku reakcji kondensacji, a rezultatujące z nich silne wiązania wodorowe międzycząsteczkowe odpowiadają za charakterystyczne cechy takie jak duża wytrzymałość, odporność na pękanie oraz odporność termiczna tych materiałów. Gdy firma DuPont opracowała pierwszy syntetyczny poliamid w latach 30. XX wieku, nadała mu markę „Nylon”, nazwę, która stała się tak powszechna, że obecnie bywa często używana w sposób ogólnikowy. W związku z tym wszystkie nylony są poliamidami, ale nie wszystkie poliamidy nazywane są koniecznie nylonem; na przykład specjalistyczne lub aromatyczne poliamidy mogą być znane pod innymi nazwami. Najczęściej spotykane typy to Nylon 6 (Poliamid 6) i Nylon 66 (Poliamid 66), gdzie cyfry oznaczają sposób syntezy chemicznej. Nylon 6 otrzymuje się poprzez otwieranie pierścienia kaprolaktamu, co prowadzi do powstania polimeru, którego jednostka powtarzalna zawiera 6 atomów węgla. Z kolei Nylon 66 syntezuje się poprzez polikondensację heksametylenodiaminy (6 atomów węgla) i kwasu adipinowego (6 atomów węgla), stąd oznaczenie '66'. Różnica ta w strukturze nadaje im odmienne właściwości: Nylon 66 ma zazwyczaj wyższą temperaturę topnienia i lepsze właściwości termiczne, natomiast Nylon 6 często cechuje się lepszą odpornością na uderzenia oraz łatwiejszą przetwarzalnością. Zrozumienie faktu, że nylon jest podzbiorem poliamidów, jest podstawowe dla inżynierów i projektantów, ponieważ pozwala ono wyjaśnić związek między powszechną nazwą handlową a podstawową nauką materiałową, która określa właściwości tych materiałów w zastosowaniach od włókien i tekstyliów po wysokowytrzymałe komponenty inżynieryjne.