De term "Polyester Polyamide" kan verwijzen naar twee verschillende materiaalconcepten, die beide hoogwaardige polymeersystemen vertegenwoordigen. Ten eerste kan het een specifieke klasse van copolymeren of polymeerblends beschrijven die chemisch zowel ester (-CO-O-) als amide (-CO-NH-) bindingen in hun backbone bevatten. Deze materialen zijn ontworpen om een uniek eigenschapsprofiel te bereiken dat de voordelen van beide polymeerfamilies combineert. De estergroepen kunnen bijdragen aan een betere hydrolytische stabiliteit, verbeterde UV-bestendigheid en lagere vochtopname in vergelijking met standaardpolyamiden, terwijl de amidegroepen hoge sterkte, taaiheid en thermische weerstand behouden. Dergelijke copolymeren worden vaak ontwikkeld voor gespecialiseerde toepassingen, met name waar de beperkingen van zuivere polyamide (bijvoorbeeld hoge vochtopname) een probleem vormen. Ten tweede, en vaker in een industriële context, kan "Polyester Polyamide" verwijzen naar een fysieke blend van afzonderlijke polyester (bijv. PBT, PET) en polyamide (bijv. PA6, PA66) polymeren. Het maken van een bruikbare blend is uitdagend vanwege de inherente onmengbaarheid van deze polymeren, wat kan leiden tot fasenscheiding en slechte mechanische eigenschappen. Daarom zijn compatibilisatoren essentieel om een stabiele morfologie te creëren en goede hechting tussen de fasen te waarborgen. Het doel van dergelijke blending is vaak het verlagen van de grondstofkosten, het verbeteren van bepaalde eigenschappen zoals chemische weerstand, of het aanpassen van de eigenschappen voor een specifieke toepassing die door geen van beide polymeren afzonderlijk optimaal wordt bediend. In beide interpretaties betreft het geavanceerde materialen die typisch worden ingezet in veeleisende sectoren zoals onderdelen onder de motorkap in de automobielindustrie, elektrische systemen en gespecialiseerde industriële componenten.