Wstęgi i formy przełomu termicznego: Rozwiązania ekstruzji PA66 GF25

Przerwa termiczna to podstawowa zasada fizyki budowli oraz zaprojektowany element konstrukcyjny mający na celu przerwanie drogi przepływu ciepła przez materiał o wysokiej przewodności cieplnej. W budownictwie dotyczy ona specyficznie problemu mostków termicznych, w których takie elementy jak ramy aluminiowe lub stalowe, płyty betonowe czy wsporniki konstrukcyjne tworzą skrót, przez który ciepło omija warstwę izolacji, powodując znaczne straty energii, kondensację pary wodnej, rozwój pleśni oraz dyskomfort dla użytkowników. Przerwa termiczna stanowi fragment materiału o niskiej przewodności cieplnej, który jest umieszczany pomiędzy dwoma przewodzącymi częściami. W kontekście aluminiowych stolarki budowlanej jest to zazwyczaj sztywna listwa z poliamidu wzmocnionego włóknem szklanym (PA66 GF25/30), która jest mechanicznie zamocowana, a czasem przyklejona, w profilu aluminiowym, oddzielając części wewnętrzne od zewnętrznych. Skuteczność przerwy termicznej mierzy się jej oporem termicznym oraz wpływem na całkowitą wartość współczynnika przenikania ciepła (U) i liniową przewodność cieplną (wartość Psi) całego zestawu. Jednak funkcjonalna przerwa termiczna musi również posiadać wystarczającą wytrzymałość mechaniczną, aby przenosić obciążenia konstrukcyjne (takie jak ciśnienie wiatru czy siły eksploatacyjne) pomiędzy rozdzielonymi częściami przewodzącymi, wykazywać odporność na pełzanie pod stałym obciążeniem oraz zachowywać swoje właściwości w szerokim zakresie temperatur i przez cały okres użytkowania budynku. Zastosowanie przerw termicznych nie jest już opcjonalnym ulepszeniem, lecz wymaganą cechą projektowania energetycznie efektywnych budynków, obowiązkową zgodnie z przepisami budowlanymi na całym świecie i niezbędną do uzyskania certyfikatów zielonych budynków. Stanowi ona kluczowe połączenie nauki o materiałach i inżynierii architektonicznej w celu poprawy wydajności, trwałości i zrównoważoności budynków.