اکسترودر، در تعریفی بنیادین، واحد مکانیکی اصلی است که مسئول عملیات پمپاژ و پلاستیسایز کردن پیوسته در یک خط اکستروژن است. این همان بخشی است که بهصورت فیزیکی مواد اولیه پلیمری جامد را به مذاب تحت فشار تبدیل میکند. قطعات اساسی آن شامل یک مارپیچ دوار درون یک غلاف ثابت و گرمشونده است. مارپیچ عامل اصلی است و با هندسه خاصی طراحی شده تا چندین عملکرد را در حین حرکت ماده در طول آن انجام دهد. بخش تغذیه، دانههای جامد را از سیلو به جلو منتقل میکند؛ بخش فشردهسازی یا انتقالی، ماده را فشرده کرده و با ترکیب گرمای انتقالی از المنتهای گرمایشی غلاف و انرژی مکانیکی تلفشده ناشی از برش، آن را ذوب میکند؛ در نهایت، بخش اندازهگیری، مذاب را همگن کرده و فشار لازم برای عبور آن از مقاومت قالب را ایجاد میکند. اکسترودرها با قطر مارپیچ (مثلاً 60 میلیمتر، 90 میلیمتر) و نسبت طول به قطر (L/D) مشخص میشوند که معمولاً برای بیشتر ترموپلاستیکها بین 24:1 تا 36:1 متغیر است و نسبت L/D بالاتر امکان ذوب تدریجیتر و اختلاط بهتری را فراهم میکند. سیستم محرکه گشتاور لازم برای چرخاندن مارپیچ را فراهم میکند و سیستم گرمایشی/سرمایشی غلاف، پروفایل حرارتی را کنترل میکند. اگرچه یک اکسترودر منفرد ابزار قدرتمندی است، اما خروجی آن کاملاً به عملکرد همافزا تجهیزات جانبی بالادستی و پاییندستی بستگی دارد تا به یک سیستم تولیدی مؤثر تبدیل شود.