Poliamid ve Poliester, endüstriyel açıdan büyük öneme sahip ancak farklı kimyasal yapılara ve bunun sonucu olarak ortaya çıkan özellik profillerine sahip olan iki önemli sentetik polimer ailesidir. Temel farkları, polimer iskeletlerinin fonksiyonel grubunda yatmaktadır: Poliamidler (Naylon), amit grupları (-NH-CO-) içerirken, Polyesterler (PET, PBT gibi) ester grupları (-O-CO-) içerir. Bu yapısal fark, birkaç önemli performans farkına yol açar. Mekanik özellikler açısından, poliamidler genellikle daha üstün darbe dayanımı, tokluk ve aşınma direnci sunar. Polyesterler özellikle takviyeli hallerinde daha yüksek rijitlik ve çekme mukavemeti gösterir. Kritik bir diğer ayırt edici faktör ise nem davranışıdır: poliamidler oldukça higroskopiktir ve önemli miktarda suyu emerek malzemeyi plastikleştirir; bu durum tokluğu artırır ancak rijitliği ve boyutsal stabiliteyi düşürür. Polyesterler buna karşılık çok daha hidrofobiktir ve nem emilimi çok düşüktür; bu da nemli ortamlarda mükemmel boyutsal stabilite sağlar. Termal açıdan, PA66 gibi poliamidlerin erime noktası PBT'den daha yüksektir ancak polyesterler cam elyaf takviyeli formlarında genellikle daha yüksek Isıl Deformasyon Sıcaklığına (HDT) sahiptir. Kimyasal olarak, polyesterler genellikle güçlü asitler dahil olmak üzere daha geniş bir kimyasal grubuna karşı daha iyi direnç gösterirken, poliamidler yağlara ve hidrokarbonlara karşı mükemmel dirence sahiptir. Maliyet açısından, PET gibi yaygın polyesterler genellikle standart poliamidlere göre daha ucuzdur; ancak mühendislik sınıfı versiyonların fiyatları benzer olabilir. Aralarında yapılacak seçim uygulamaya bağlıdır: Boyutsal değişimlere tolerans gösterebilecek, dayanıklı ve aşınmaya dirençli parçalar için (dişliler, rulmanlar) poliamid tercih edilirken, nemli veya kimyasal olarak zorlu ortamlarda boyutsal stabilite ve rijitlik gerektiren bileşenlerde (elektrik konnektörleri, otomotiv muhafazaları) polyester seçilir.