Materiał poliamidowy, jako klasa wysokowydajnych termoplastycznych tworzyw inżynieryjnych, charakteryzuje się szkieletową strukturą z silnymi wiązaniami amidowymi, które nadają mu unikalny zestaw właściwości czyniący go odpowiednim do zastosowań wymagających. Silne międzycząsteczkowe wiązania wodorowe między tymi łańcuchami powodują wysoką wytrzymałość na rozciąganie, doskonałą odporność udarową oraz dobrą odporność na działanie uderzeń i ścieranie. Materiał ten ma charakter półkrystaliczny, co przyczynia się do jego dobrej odporności chemicznej, szczególnie na węglowodory, oleje i rozpuszczalniki, ale jednocześnie czyni go podatnym na działanie mocnych kwasów i utleniaczy. Charakterystyczną cechą wielu standardowych poliamidów alifatycznych (takich jak PA6 i PA66) jest ich higroskopijność; wchłaniają one wilgoć z otoczenia, co znacząco wpływa na ich właściwości mechaniczne i wymiary. Choć wchłonięta woda działa jako plastyczny czynnik poprawiający elastyczność i odporność na uderzenia, równocześnie obniża sztywność, wytrzymałość oraz stabilność wymiarową. Wymaga to starannego kondycjonowania przed testowaniem wydajności oraz precyzyjnego projektowania technicznego, aby uwzględnić możliwe zmiany wymiarów w trakcie eksploatacji. Poliamidy charakteryzują się stosunkowo wysoką temperaturą topnienia (np. około 220°C dla PA6, około 260°C dla PA66), dzięki czemu mogą być stosowane w warunkach podwyższonej temperatury. Mogą być przetwarzane różnymi metodami, w tym wtryskiwaniem, ekstruzją i formowaniem dmuchaniem. Rodzina ta jest zróżnicowana – obejmuje standardowe nylony, kompozyty wzmocnione szkłem lub minerałami, zapewniające zwiększoną sztywność i temperaturę odkształcenia pod obciążeniem cieplnym, a także zaawansowane typy półaromatyczne (PPA) o lepszych właściwościach termicznych i chemicznych. Ta wszechstronność czyni materiał poliamidowy podstawowym elementem w branżach takich jak motoryzacja, elektrotechnika i elektronika, towary konsumpcyjne oraz maszyny przemysłowe.