Ექსტრუდერის გამომძრავი ღერძი და ცილინდრი წარმოადგენს ექსტრუზიის პროცესის სიცოცხლის, სადაც პლასტმასის ფიზიკური გადაქცევა მყარი მდგომარეობიდან დნობის მდგომარეობაში ხდება კონტროლირებადი პირობების ქვეშ. ეს ორეული მაღალი ინჟინერიის სისტემაა, სადაც დიზაინი და მეტალურგია მნიშვნელოვან როლს ასრულებს. გამომძრავი ღერძი წარმოადგენს სპირალურ ფრთებიან რთულ ღერძს, რომელიც ასრულებს პოლიმერის გადატანის, დნობის, შერევის და წნევის ქვეშ მოქცევის ფუნქციებს. მისი გეომეტრია — ფრთის ნაბიჯი, სანაჟურის სიღრმე და შეკუმშვის კოეფიციენტი — ზუსტადაა შემუშავებული დამუშავებული მასალის მიხედვით. მაგალითად, PA66-სთვის გამომძრავი ღერძის დიზაინი უნდა გათვალისწინებდეს მის მაღალ დნობის ტემპერატურას და მკვეთრ დნობის წერტილს, ხშირად გრძელი გადასვლის ზონით. ცილინდრი წარმოადგენს წნევის ქვეშ მოქმედ ჭურჭელს, რომელიც შეიცავს რამდენიმე გათბობის ზონას და გასაცივებელ არხებს ზუსტი თერმული მართვისთვის. მაღალი წნევის, აბრაზიული შევსებების და ხშირად კოროზიული პოლიმერული დანამატების წინააღმდეგ წინააღმდეგობის გასაძლებლად, ორივე კომპონენტი დამზადებულია მაღალი სიმტკიცის, ცეკვის წინააღმდეგ მდგრადი შენადნობებისგან. სტანდარტული ზედაპირები აზოტირებულია კარგი ცეკვის წინააღმდეგობისთვის, მაგრამ საკმაოდ აბრაზიული მასალებისთვის, როგორიცაა მინის ნაჭრებით შევსებული ნაილონები, აუცილებელია ბიმეტალური ცილინდრები შენადნობის შიდა გარსებით (მაგ., Xaloy) და გამომძრავი ღერძები გამაგრებული ფრთებით ან სპეციალური საფარით (მაგ., Stellite). გამომძრავი ღერძის ფრთის და ცილინდრის კედლის შორის არსებული სივრცე მნიშვნელოვანი დაშორებაა; ზედმეტი სივრცე იწვევს გამომავალი ნაკადის შემცირებას და დნობის ხარისხის დაქვეითებას, ხოლო სივრცის ნაკლებობა იწვევს მექანიკური დაბლოკვის რისკს. მთელი ექსტრუდერის შესრულება, გამომავალი სიმძლავრე და ენერგოეფექტურობა დამოკიდებულია გამომძრავი ღერძის და ცილინდრის მდგომარეობაზე და დიზაინზე, რაც ხდის მათ ყველაზე მნიშვნელოვან ცეკვადი ნაწილებად და ექსტრუზიის ტექნოლოგიის უწყვეტი განვითარების ფოკუსში.