عبارت "نایلون، پلیآمید است" از نظر شیمیایی دقیق میباشد، زیرا نایلون نام تجاری رایج برای گروه خاصی از پلیمرهای مصنوعی است که به خانواده بزرگتر پلیآمیدها تعلق دارند. اصطلاح "پلیآمید" به یک دسته از پلیمرها اشاره دارد که با حضور گروههای آمید (-CO-NH-) به عنوان ویژگیهای تکرارشونده در ساختار مولکولیشان مشخص میشوند. این گروههای آمید از طریق واکنشهای تراکمی تشکیل میشوند و پیوند هیدروژنی قوی بین مولکولی ناشی از آنها، مسئول مقاومت بالا، سختی و مقاومت حرارتی مشخصه این مواد است. هنگامی که دوپانت اولین پلیآمید مصنوعی را در دهه ۱۹۳۰ توسعه داد، آن را با نام "نایلون" عرضه کرد؛ نامی که آنقدر رایج شد که امروزه اغلب به صورت عام به کار میرود. بنابراین تمام نایلونها پلیآمید هستند، اما لزوماً تمام پلیآمیدها نایلون نامیده نمیشوند؛ برای مثال، پلیآمیدهای تخصصی یا آروماتیک ممکن است با نامهای دیگری شناخته شوند. رایجترین انواع، نایلون ۶ (پلیآمید ۶) و نایلون ۶۶ (پلیآمید ۶۶) هستند که اعداد موجود، نحوه سنتز شیمیایی آنها را نشان میدهند. نایلون ۶ از طریق پلیمریزاسیون باز شدن حلقه کاپرولاکتام تولید میشود و منجر به پلیمری میشود که واحد تکرارشونده آن دارای ۶ اتم کربن است. در مقابل، نایلون ۶۶ از طریق پلیکondenساسیون هگزامتیلندیآمین (۶ اتم کربن) و اسید آدیپیک (۶ اتم کربن) ساخته میشود و از این رو به آن نام '۶۶' داده شده است. این تفاوت ساختاری خواص متفاوتی را ایجاد میکند: نایلون ۶۶ عموماً نقطه ذوب بالاتری و خواص حرارتی بهتری دارد، در حالی که نایلون ۶ اغلب مقاومت ضربهای و قابلیت پردازش بهتری نشان میدهد. درک این موضوع که نایلون زیرمجموعهای از پلیآمیدها است، برای مهندسان و طراحان اساسی میباشد، زیرا رابطه بین یک نام تجاری رایج و علم مواد بنیادینی را که عملکرد آن را در کاربردهای متنوعی از جمله الیاف و پارچهها تا قطعات مهندسی با مقاومت بالا تعیین میکند، روشن میسازد.