طراحی قالب‌گیری دروازه‌ای: بهینه‌سازی جریان برای قالب‌گیری تزریقی

طراحی درگاه ریخته‌گری یک جنبهٔ اساسی در فرآیند قالب‌گیری تزریقی است که بر نقطه ورود پلاستیک مذاب به حفره قالب تمرکز دارد و به‌طور قابل توجهی بر کیفیت قطعه، زیبایی ظاهری و کارایی تولید تأثیر می‌گذارد. انواع مهم درگاه شامل درگاه لبه‌ای به‌دلیل سادگی، درگاه نقطه‌ای برای حداقل دیده‌شدن و درگاه زیردریایی برای دچرخه‌برداری خودکار است. ملاحظات طراحی شامل محل درگاه برای اطمینان از پر شدن متقارن، کاهش خطوط جوش و کنترل جهت‌گیری الیاف در مواد تقویت‌شده می‌شود. اندازه و شکل درگاه با توجه به ویسکوزیته ماده و ضخامت قطعه بهینه‌سازی می‌شود تا مشکلاتی مانند تورم یا تأخیر (jetting یا hesitation) ایجاد نشود. در سیستم‌های رانر داغ، درگاه‌ها گرم می‌شوند تا جریان ماده حفظ شود و ضایعات و زمان چرخه کاهش یابد، در حالی که رانرهای سرد ممکن است نیازمند برش دستی باشند. تحلیل جریان محاسباتی به پیش‌بینی عملکرد درگاه کمک می‌کند و به مهندسان اجازه می‌دهد تا پارامترها را برای توزیع یکنواخت فشار تنظیم کنند. انتخاب نوع درگاه بر نیازهای پس‌پردازش و هزینه تأثیر می‌گذارد، به‌طوری که سیستم‌های خودکار به درگاه‌هایی تمایل دارند که هیچ بقایایی برجای نگذارند. در صنایعی مانند بسته‌بندی یا الکترونیک، طراحی درگاه باید با تولید حجم بالا و الزامات زیبایی هماهنگ باشد. به‌طور کلی، طراحی مؤثر درگاه ریخته‌گری نیازمند درک عمیقی از رفتار پلیمرها، دینامیک قالب و عوامل اقتصادی است تا بتوان نتایج بهینه‌ای در شرایط مختلف تولید به دست آورد و اطمینان حاصل کرد که قطعات به استانداردهای عملکردی و بصری جهانی پاسخ می‌دهند.