Ο όρος «θερμομονωμένος» περιγράφει μια αρχή κατασκευής και την προκύπτουσα κατάσταση ενός δομικού στοιχείου, για παράδειγμα ενός μεταλλικού παραθύρου, πόρτας ή δομικού στοιχείου, όπου η ενδογενής θερμική γέφυρα διακόπτεται σκόπιμα με ένα υλικό χαμηλής θερμικής αγωγιμότητας. Σε ένα θερμομονωμένο αλουμινιένιο προφίλ, για παράδειγμα, η συνεχής διαδρομή της ροής θερμότητας μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού χώρου διακόπτεται από μια μόνιμη, υψηλής αντοχής πολυμερική θερμομόνωση. Αυτό δεν είναι απλώς ένα πρόσθετο μονωτικό στρώμα, αλλά αποτελεί ουσιώδες μέρος του σχεδιασμού και της δομής του προφίλ. Ο κύριος στόχος ενός θερμομονωμένου συστήματος είναι η σημαντική βελτίωση της θερμικής απόδοσης, η οποία μετριέται με χαμηλότερη τιμή U για το κέντρο του τζαμιού, το πλαίσιο και τη συνολική μονάδα. Αυτό οδηγεί σε σημαντικές μειώσεις της κατανάλωσης ενέργειας για θέρμανση και ψύξη, μειώνει τον κίνδυνο σχηματισμού συμπύκνωσης στις εσωτερικές επιφάνειες του πλαισίου—αποτρέποντας έτσι την ανάπτυξη μούχλας και την φθορά των υλικών—και βελτιώνει την άνεση των κατοίκων διατηρώντας τις εσωτερικές επιφανειακές θερμοκρασίες πιο κοντά στη θερμοκρασία του εσωτερικού αέρα. Η τεχνολογία αυτή είναι απαραίτητη σε όλα τα κλίματα, από ψυχρές περιοχές όπου ελαχιστοποιεί τις απώλειες θερμότητας έως και σε ζεστά κλίματα όπου μειώνει την ανεπιθύμητη απόκτηση θερμότητας. Η μηχανική πίσω από μια θερμομονωμένη κατασκευή είναι πολύπλοκη· το υλικό της θερμομόνωσης, συνήθως πολυαμίδιο με γέμιση γυαλιού, πρέπει να έχει επαρκή μηχανική αντοχή για να μεταφέρει φορτία ανέμου, λειτουργικές δυνάμεις και δομικές τάσεις μεταξύ των εσωτερικών και εξωτερικών μεταλλικών ημι-μορίων, διατηρώντας παράλληλα τις μονωτικές του ιδιότητες καθ' όλη τη διάρκεια ζωής του προϊόντος. Η επίτευξη πιστοποιημένης θερμομονωμένης κατάστασης, όπως σύμφωνα με το πρότυπο EN 14024, απαιτεί αυστηρές δοκιμές και επαλήθευση. Αυτή η φιλοσοφία σχεδιασμού αποτελεί πλέον βασική απαίτηση στους κανονισμούς ενεργειακής απόδοσης κτιρίων παγκοσμίως και προϋπόθεση για πιστοποιήσεις πράσινων κτιρίων, αποτελώντας μια κρίσιμη εξέλιξη στην τεχνολογία του κελύφους του κτιρίου που εναρμονίζει τις επιθυμητές δομικές ιδιότητες των μετάλλων με την ανάγκη διατήρησης της ενέργειας.