Η θερμική διακοπή είναι μια βασική αρχή της φυσικής των κτιρίων και ένα μηχανικά σχεδιασμένο στοιχείο που προορίζεται να διακόπτει τη διαδρομή της ροής θερμότητας μέσω ενός υλικού με υψηλή θερμική αγωγιμότητα. Στην κατασκευή, αντιμετωπίζει ειδικά το πρόβλημα του θερμικού γέφυρας, όπου στοιχεία όπως πλαίσια από αλουμίνιο ή χάλυβα, πλάκες σκυροδέματος ή δομικές γωνίες δημιουργούν μια συντομευμένη διαδρομή για τη θερμότητα να παρακάμπτει το στρώμα μόνωσης, με αποτέλεσμα σημαντική απώλεια ενέργειας, συμφόρηση, ανάπτυξη μούχλας και δυσφορία των κατοίκων. Η ίδια η θερμική διακοπή είναι ένα τμήμα υλικού με χαμηλή θερμική αγωγιμότητα που τοποθετείται ανάμεσα στα δύο αγώγιμα μέρη. Στο πλαίσιο της αλουμινένιας υαλοθήκης, αυτό είναι συνήθως μια σκληρή λωρίδα από πολυαμίδιο ενισχυμένο με γυάλινες ίνες (PA66 GF25/30), η οποία ασφαλίζεται μηχανικά και μερικές φορές κολλιέται μέσα στο αλουμινένιο προφίλ, χωρίζοντας τις εσωτερικές και εξωτερικές περιοχές. Η αποτελεσματικότητα μιας θερμικής διακοπής μετριέται από τη θερμική της αντίσταση και την επίδρασή της στη συνολική τιμή U και στη γραμμική θερμική διαπερατότητα (τιμή Psi) της κατασκευής. Ωστόσο, μια λειτουργική θερμική διακοπή πρέπει επίσης να διαθέτει επαρκή μηχανική αντοχή για να μεταφέρει δομικά φορτία (όπως την πίεση του ανέμου και τις δυνάμεις λειτουργίας) ανάμεσα στα χωρισμένα αγώγιμα μέρη, να αντιστέκεται στην παραμόρφωση υπό συνεχές φορτίο και να διατηρεί τις ιδιότητές της σε ευρύ εύρος θερμοκρασιών και καθ' όλη τη διάρκεια ζωής του κτιρίου. Η εφαρμογή θερμικών διακοπών δεν είναι πλέον προαιρετική βελτίωση, αλλά υποχρεωτικό χαρακτηριστικό στο σχεδιασμό ενεργειακά αποδοτικών κτιρίων, όπως απαιτείται από τους κανονισμούς δόμησης παγκοσμίως και απαραίτητη για την επίτευξη πιστοποιήσεων πράσινων κτιρίων. Αποτελεί μια κρίσιμη σύνθεση της επιστήμης των υλικών και της αρχιτεκτονικής μηχανικής για τη βελτίωση της απόδοσης, της ανθεκτικότητας και της βιωσιμότητας των κτιρίων.