Η δήλωση «το νάιλον είναι πολυαμίδιο» είναι χημικά ακριβής, καθώς το Νάιλον είναι το συνηθισμένο εμπορικό όνομα για μια συγκεκριμένη ομάδα συνθετικών πολυμερών που ανήκουν στην ευρύτερη οικογένεια των πολυαμιδίων. Ο όρος «πολυαμίδιο» ορίζει μια κατηγορία πολυμερών που χαρακτηρίζονται από την παρουσία ομάδων αμιδίου (-CO-NH-) ως επαναλαμβανόμενα χαρακτηριστικά στο μοριακό τους πλαίσιο. Αυτές οι ομάδες αμιδίου σχηματίζονται μέσω αντιδράσεων συμπύκνωσης, και η προκύπτουσα ισχυρή διαμοριακή δέσμευση με υδρογόνο ευθύνεται για τη χαρακτηριστική υψηλή αντοχή, ανθεκτικότητα και αντοχή στη θερμότητα αυτών των υλικών. Όταν η DuPont ανέπτυξε το πρώτο συνθετικό πολυαμίδιο τη δεκαετία του 1930, το εμπορεύτηκε ως «Νάιλον», ένα όνομα που έγινε τόσο διαδεδομένο ώστε σήμερα χρησιμοποιείται συχνά γενικά. Ως εκ τούτου, όλα τα νάιλον είναι πολυαμίδια, αλλά δεν είναι όλα τα πολυαμίδια αναγκαστικά γνωστά ως νάιλον· για παράδειγμα, ειδικά ή αρωματικά πολυαμίδια μπορεί να αναφέρονται με άλλα ονόματα. Τα πιο συνηθισμένα είδη είναι το Νάιλον 6 (Πολυαμίδιο 6) και το Νάιλον 66 (Πολυαμίδιο 66), όπου οι αριθμοί υποδηλώνουν τη χημική τους σύνθεση. Το Νάιλον 6 παράγεται μέσω πολυμερισμού ανοίγματος δακτυλίου του καπρολακτάμη, με αποτέλεσμα ένα πολυμερές στο οποίο η επαναλαμβανόμενη μονάδα έχει 6 άτομα άνθρακα. Αντίθετα, το Νάιλον 66 συνθέτεται μέσω πολυσυμπύκνωσης της εξαμεθυλενοδιαμίνης (6 άτομα άνθρακα) και του αδιπικού οξέος (6 άτομα άνθρακα), εξ ου και ο χαρακτηρισμός '66'. Αυτή η διαφορά στη δομή προσδίδει διαφορετικές ιδιότητες: το Νάιλον 66 γενικά έχει υψηλότερο σημείο τήξης και καλύτερες θερμικές ιδιότητες, ενώ το Νάιλον 6 συχνά παρουσιάζει καλύτερη αντοχή στην κρούση και ευκολότερη επεξεργασία. Η κατανόηση ότι το νάιλον είναι υποσύνολο των πολυαμιδίων είναι θεμελιώδης για μηχανικούς και σχεδιαστές, καθώς διευκρινίζει τη σχέση μεταξύ ενός πανταχού παρόντος εμπορικού ονόματος και της υποκείμενης επιστήμης των υλικών που καθορίζει την απόδοσή του σε εφαρμογές που κυμαίνονται από ίνες και υφάσματα μέχρι εξαρτήματα υψηλής αντοχής.