Isı yalıtımı, iletim, taşınım ve radyasyonu engelleme prensiplerine dayanarak, iki ortam arasındaki ısı transfer hızını azaltmak için kullanılan herhangi bir malzeme veya sistemi kapsayan geniş bir terimdir. Uygulama alanları inşaat, endüstriyel süreçler, havacılık ve tüketici ürünlerini içerecek şekilde oldukça geniştir. Isı yalıtımının etkinliği öncelikle termal iletkenlik (k-değeri veya lambda-değeri) ile ölçülür ve daha düşük değerler daha iyi yalıtım kapasitesini gösterir. Yaygın malzemeler arasında hava tutan cam yünü ve taş yünü gibi lifli maddeler; gazla doldurulmuş hücreler içeren polistiren ve poliüretan köpükler gibi hücreli malzemeler; ve radyant ısıya karşı mücadele eden folyo kaplı yansıtıcı yalıtım sistemleri yer alır. Yalıtım malzemesinin seçimi büyük ölçüde çalışma sıcaklık aralığına bağlıdır. Düşük sıcaklık uygulamalarında (örneğin soğutma, soğuk hava depolama), yoğuşmayı ve donmayı önlemek için düşük su buharı geçirgenliğine sahip malzemeler kritiktir. Yüksek sıcaklık uygulamalarında (örneğin endüstriyel fırınlar, egzoz sistemleri), aşırı ısıya bozulmadan dayanabilen seramik elyaf battaniyeler veya kalsiyum silikat paneller gereklidir. Termal performansın ötesinde önemli özellikler arasında yangın direnci (çoğunlukla Euroclass veya ASTM E84 gibi sınıflandırmalarla ifade edilir), akustik performans, basma mukavemeti ve gömülü enerji ile geri dönüştürülebilirlik açısından çevresel etki yer alır. Yapı biliminde doğru montaj son derece önemlidir; ısı köprüleri oluşturabilecek süreksizlikler, sıkıştırmalar, boşluklar veya delinmeler varsa en iyi yalıtım bile başarısız olabilir. Bu nedenle ısı yalıtımı yalnızca bir ürün değil, aynı zamanda enerji tasarrufu, süreç verimliliği, güvenlik ve konfor açısından hayati öneme sahip entegre bir sistemdir ve seçim ile uygulama, uygulamanın özel fiziksel ve çevresel koşullarına dikkatlice uygun şekilde yapılmalıdır.