'En iyi termal izolasyon' terimi bağlama bağlıdır çünkü optimal malzeme, mümkün olan en düşük termal iletkenlik, uygulamaya özgü gereksinimler ve dayanıklılık, güvenlik ve maliyet etkinliği gibi genel performans metriklerinin bir kombinasyonu ile belirlenir. Mutlak anlamda, en iyi yalıtım malzemeleri k değerleri yaklaşık 0,004-0,008 W/m·K arasında olan vakumlu izolasyon panelleri (VIP'ler) ve yaklaşık 0,015-0,025 W/m·K değerindeki aerogellerdir. Bu malzemeler, ısı transferinin üç modunu da minimize ederek üstün performans elde eder: iletim (seyreltilmiş bir gaz veya yüksek derecede gözenekli katı yoluyla), taşınım (nano-gözeneklerde gaz hareketinin engellenmesiyle) ve radyasyon (opaklaştırıcılar aracılığıyla). Ancak 'en iyi' statüleri genellikle pratik hususlar tarafından sınırlanır; VIP'lerin sınırlı kullanım ömrü vardır, delinmeye açıktırlar ve sahada özelleştirmesi zordur, buna karşılık aerogeller nispeten gevrek ve pahalıdır. Çoğu ticari ve konut inşaatında 'en iyi' izolasyon, inç başına yüksek R-değeri gibi kapalı hücreli sıvama poliüretan köpük (ccSPF) ile uzun vadeli güvenilirlik arasında bir denge olabilir. Yüksek sıcaklıklı endüstriyel ortamlarda mikro gözenekli panolar veya kalsiyum silikat en iyi seçenek olabilir. Alüminyum profiller için termal köprü kırıcı şeritler gibi izolasyonla birlikte yapısal bütünlük gerektiren uygulamalarda, k değeri yaklaşık 0,3 W/m·K olan cam dolgulu poliamid (PA66 GF30), düşük termal iletkenlik ile yüksek mekanik mukavemet ve üretilebilirliği en iyi şekilde dengelediği için en iyiler arasında kabul edilir. Bu nedenle 'en iyi' izolasyon tek bir ürün değil, belirli bir proje için termal performans, mekanik özellikler, yangın sınıfı, nem direnci, montaj uygunluğu, yaşam döngüsü maliyeti ve çevresel etki gibi özel kriterleri en etkili şekilde karşılayan üründür ve bu durum kapsamlı, performansa dayalı bir spesifikasyon sürecinin önemini vurgular.