Një pengesë termike, në kontekstin e ndërtimit të ndërtesave dhe dizajnit industrial, është një komponent ose sistem i projektuar veçanërisht për të reduktuar në mënyrë të konsiderueshme kalimin e energjisë së nxehtësisë midis dy mjedisve. Qëllimi kryesor i saj është të rrisë efikasitetin energjetik, të përmirësojë rehatësinë e përdoruesve dhe të parandalojë formimin e kondensit problematik. Në aplikimet arkitekturore, pengesat termike më të rëndësishme janë ato që adresojnë lidhjet termike — zona të lokalizuara në oborshin e ndërtesës ku nxehtësia rrjedh më lehtë, si përmes kornizave metalike të dritareve apo lidhjeve strukturore. Këtu, pengesa termike gjendet fizikisht si një shirit materiali me conductivitet termik të ulët, zakonisht një poliamid i forcuar me fibra të xhamit (si PA66 GF30), i cili vendoset brenda një profili alumini ose çeliku. Kjo "pengesë" i ndan fizikisht seksionet e brendshme dhe të jashtme metalike, duke ulur në mënyrë dramatike rrjedhën e nxehtësisë dhe duke ngritur temperaturën e kornizës së brendshme për të parandaluar kondensimin. Efektiviteti i kësaj barriere matet nga kontributi i saj në uljen e vlerës U dhe vlerës Psi të montazhit. Përtej dritareve, pengesat termike janë gjithashtu të rëndësishme në mure, çatishtë dhe dysheme, ku materiale izoluese të thëna si leshi mineral apo pllaka lëngore krijojnë një shtresë rezistive. Në një kuptim më të gjerë, çdo material apo montazh që krijon një nivel të lartë rezistence termike midis një burimi nxehtësie dhe një pranuesi mund të konsiderohet si një pengesë termike, duke bërë këtë koncept themelor për dizajnin e qëndrueshëm, ruajtjen e energjisë dhe krijimin e mjediseve të ndërtuara të rehatshëm, të qëndrueshëm dhe pa mold.