Podpora prowadnicy liniowej odnosi się do elementów konstrukcyjnych i systemu montażowego, które zapewniają stabilne, sztywne i dokładnie wyrównane podstawienie dla prowadnic liniowych. Wydajność i dokładność całego systemu ruchu liniowego w pełni zależą od integralności tej struktury nośnej. Prowadnica musi być zamontowana na powierzchni płaskiej, prostej i posiadającej wystarczającą sztywność, aby oprzeć się ugięciu pod maksymalnymi obciążeniami roboczymi, w tym siłami pochodzącymi od poruszającego się suportu, przedmiotu obrabianego oraz przyspieszenia/hamowania. Każde odchylenie powierzchni montażowej, takie jak wygięcie, skręcenie lub niewystarczająca sztywność, zostanie przeniesione na prowadnicę, powodując zacięcia, wczesny zużycie i utratę precyzji pozycjonowania. Prowadnice są zazwyczaj mocowane za pomocą śrub z łukami dociskowymi dokręcanymi z określonym momentem, aby zapewnić równomierne siły docisku na całej ich długości. W przypadku bardzo dużych długości jazdy prowadnice są często łączone czołowo za pomocą wpustów centrujących i precyzyjnie obrabianych końców, tworząc ciągłą, bezszwową powierzchnię jazdy. Samo podparcie, zwykle masywna konstrukcja spawana lub podstawa z żeliwa, jest często poddawana odpuszczaniu naprężeń przed końcową obróbką, aby zapewnić długoterminową stabilność wymiarową. W zastosowaniach wysokiej precyzji powierzchnia montażowa jest szlifowana lub skrapiana, aby osiągnąć wymagane tolerancje płaskości i prostoliniowości. Poprawne podparcie prowadnicy nie jest dodatkiem myślowym, lecz podstawową zasadą inżynieryjną, która gwarantuje zaprojektowaną wydajność, trwałość i niezawodność urządzeń automatyzacyjnych — od jednostek odciągających w linii prasowania przez piły tnące, które zależą od powtarzalnego, dokładnego ruchu liniowego.