projektowanie form 3D oznacza zasadniczą zmianę w rozwoju narzędzi, wykorzystując zaawansowane oprogramowanie do projektowania wspomaganego komputerowo (CAD) i inżynierii wspomaganej komputerowo (CAE) w celu tworzenia wysoce precyzyjnych i zoptymalizowanych systemów form. To cyfrowe podejście pozwala projektantom na tworzenie szczegółowych wirtualnych prototypów całej konstrukcji formy, w tym złożonych geometrii rdzeni i wnęk, zaawansowanych układów kanałów chłodzenia, systemów wyjmowania oraz mechanizmów suwakowych do podcinania. Proces rozpoczyna się od kompleksowej analizy projektu detalu, identyfikując potencjalne trudności produkcyjne, takie jak grube ścianki mogące powodować zagłębienia, ostre narożniki powodujące koncentrację naprężeń lub niewystarczające nachylenia umożliwiające wyjmowanie detalu. Dzięki zaawansowanemu oprogramowaniu symulacyjnemu inżynierowie mogą przeprowadzać analizę przepływu masy w formie, przewidując sposób wypełniania wnęki przez stopiony plastik, identyfikując potencjalne linie spoiennicze, pułapki powietrza oraz obszary nierównomiernego zagęszczenia. Analiza termiczna zapewnia optymalne rozmieszczenie kanałów chłodzenia, aby utrzymać jednolite rozłożenie temperatury, co jest kluczowe dla skrócenia czasu cyklu i zapobiegania odkształceniom. Integracja technologii druku 3D umożliwia szybkie prototypowanie elementów form, umożliwiając fizyczną weryfikację złożonych mechanizmów przed przejściem do kosztownych operacji obróbczych. Nowoczesne projektowanie form 3D uwzględnia również aspekty możliwości produkcji, przy czym projektanci dobierają odpowiednie materiały na formy w zależności od wymagań produkcyjnych, czy to dla krótkich serii prototypów z użyciem aluminium, czy też produkcji dużoseryjnej z użyciem stali hartowanej. Narzędzia wspierające współpracę umożliwiają płynną komunikację między projektantami, inżynierami i producentami w ramach międzynarodowych zespołów, zapewniając zachowanie intencji projektowej na każdym etapie procesu produkcyjnego. Wynikiem jest kompleksowy cyfrowy odpowiednik rzeczywistej formy, który można iteracyjnie optymalizować, znacznie skracając czas i koszty rozwoju, jednocześnie poprawiając jakość końcowego produktu oraz efektywność produkcji.