Პლასტმასის ექსტრუდერები წარმოადგენენ ცენტრალურ მანქანებს უწყვეტ პროცესში, რომელიც თერმოპლასტიკურ ნედლეულს გარდაქმნის სამუდამო განივი კვეთის მქონე ფართო ასორტიმენტის მქონე დამატებით ან ნახევრად დამთავრებულ პროდუქტებად, როგორიცაა პროფილები, მილები, ფირფიტები და ფილმები. ძირეული პრინციპი მდგომარეობს პლასტმასის საფასურის მიწოდებაში, ხშირად გრანულის სახით, სადენიდან გათბობად ცილინდრში, რომელიც შეიცავს ბრუნვად მუშა ბურღს. ეს ბურღი ასრულებს სამ ძირეულ ფუნქციას: მყარი მასალის წინ წადგენას, მის გადნობას ინტენსიური გაჭიმვისა და წნევის მეშვეობით და შემდეგ ერთგვაროვანი გადნობის მეტრირებას მუდმივი წნევით და მოცულობით ფორმირების დიეზე შესვლისას. ბურღის კონსტრუქცია მნიშვნელოვანია და მორგებულია კონკრეტული პოლიმერის დამუშავებისთვის; მაგალითად, ბურღი ცივი PVC-სთვის მნიშვნელოვნად განსხვავდება იმ ბურღისგან, რომელიც ოპტიმიზებულია მინის ნაყოფით შევსებული პოლიამიდი 66-ს (PA66) დასამუშავებლად, რადგან არსებობს განსხვავებები გადნობის სიბლანტეში, გაჭიმვის მგრძნობელობაში და თერმულ სტაბილურობაში. ექსტრუდერები ძირითადად კლასიფიცირდებიან მათი ბურღის კონფიგურაციის მიხედვით, სადაც ერთბურღიანი ექსტრუდერები ყვება ყველაზე გავრცელებული მარტივობისა და ხარჯების ეფექტურობის გამო პროფილის ექსტრუზიის მსგავს ამოცანებში, ხოლო ორბურღიანი ექსტრუდერები (ერთი მიმართულებით და საპირისპიროდ ბრუნვის) გვაძლევს უმჯობეს შერევას, გამჟავებას და გამოტანის სტაბილურობას, რაც ხდის მათ აუცილებელს კომპოუნდირებისა და თბომგრძნობიარი ან შევსებული მასალების დამუშავებისთვის. ექსტრუდერის ძირეული საშეგნი მაჩვენებლები შედის მისი გამოტანის სიჩქარე (კგ/სთ), გადნობის ტემპერატურის ერთგვაროვნობის ხარისხი და ენერგომოხმარება. დიეს შემდეგ, ექსტრუდატი უნდა გაცივდეს, როგორც წესი, კალიბრებულ წყალში ან ჰაერის დახვევით, შემდეგ იწევება მასალის მიმზიდავი მოწყობილობით და შემდეგ იჭრება ან იკეტება. მთელი სისტემის სტაბილურობა, ნედლეულის მიწოდების მუდმივობიდან დაწყებული და ქვემოთ მდებარე მოწყობილობის სიზუსტით დამთავრებული, განსაზღვრავს საბოლოო პროდუქტის ხარისხს, რაც ხდის პლასტმასის ექსტრუდერს სრულყოფილ და ინტეგრირებულ მოწყობილობას თანამედროვე პოლიმერული დამუშავების პროცესში.