Նայլոնի և պոլիամիդի նյութեր. PA66-ի կիրառման ձեռնարկ

"նայլոն"-ի և "պոլիամիդ"-ի հարաբերակցությունը կոնկրետ օրինակի և ընդհանուր կատեգորիայի հարաբերակցությունն է: Պոլիամիդը պոլիմերների քիմիական ընտանիք է, որոնց հիմնական շղթայում ամիդային կապեր են առկա: Նայլոնը ալիֆատիկ պոլիամիդների ամենատարածված և հայտնի ենթակատեգորիան է: Գործնական տեսանկյունից, շատ ինժեներական և արտադրական իրավիճակներում այս երկու տերմիններն օգտագործվում են փոխանակելիորեն, հատկապես երբ խոսքը վերաբերում է PA6 և PA66 տիպի նյութերին: Այնուամենայնիվ, տարբերություններ կան: «Պոլիամիդ»-ը ավելի ճշգրիտ գիտական տերմին է, որը ներառում է նայլոններից զատ նյութերի ավելի լայն շրջանակ: Դրանց մեջ են մտնում կիսաարոմատիկ պոլիամիդները (PPA), որոնք ավելի բարձր ջերմության և քիմիական դիմադրություն են ցուցաբերում, ինչպես նաև պոլիֆտալամիդները և կենսածագում ունեցող պոլիամիդները՝ ինչպես PA11-ը և PA12-ը, որոնք ստացվում են ռիցինի ձեթից: Երբ մասնագետը նշում է «պոլիամիդ», սովորաբար նկատի է ունենում նյութի հիմնարար հատկությունները և քիմիական տեսակների ավելի լայն շրջանակ: Իսկ երբ նշվում է «նայլոն», սովորաբար նկատի է ունենում ամենատարածված ալիֆատիկ տեսակները և դրանց լավ ուսումնասիրված վարքագիծը: Երկուսն էլ ունեն ընդհանուր հատկանիշներ՝ բարձր մեխանիկական ամրություն և կայունություն, հիանալի մաշվածության դիմադրություն, լավ շրջադարձային դիմադրություն և խոնավություն կլանելու հակում: Խոնավություն կլանելու այս հատկությունը կարևոր նախագծային գործոն է, քանի որ այն պլաստիֆիկացնում է նյութը՝ մեծացնելով կայունությունը, սակայն նվազեցնելով կոշտությունը և ձևային կայունությունը: Տարբեր պոլիամիդների, ներառյալ տարբեր նայլոնների ընտրությունը ներառում է հատկությունների հավասարակշռում՝ հալման ջերմաստիճան, խոնավություն կլանելու հակում, քիմիական դիմադրություն և արժեք ընդդեմ կոնկրետ կիրառման պահանջների՝ ավտոմոբիլային ատամնանիվ, էլեկտրական կապակցիչ կամ բարձր կայունություն ունեցող թել լինելու դեպքում: