اکسترودرهای تک مارپیچ دارای تهویه، که به عنوان اکسترودرهای دو مرحلهای نیز شناخته میشوند، تجهیزات پیشرفته فرآوری پلیمر هستند که به طور خاص برای حذف مواد فرار، رطوبت یا هوای به دام افتاده در حین فرآیند اکستروژن طراحی شدهاند. این ماشینها دارای طراحی مارپیچ منحصربهفردی با دو بخش متوالی هستند که توسط یک منطقه تهویه از هم جدا شدهاند و در آن خلاء اعمال میشود. بخش اول وظایف معمول ذوب پلاستیک را انجام میدهد - شامل تغذیه، فشردهسازی و ذوب - سپس مذاب وارد منطقه تخلیه فشار با کانال عمیق میشود که در آن مواد فرار تحت خلاء بخار میشوند. بخش دوم فشردهسازی، پلیمر را دوباره تحت فشار قرار داده و آن را برای تخلیه نهایی از طریق قالب آماده میکند. این پیکربندی نیاز به پیشخشک کردن بسیاری از مواد جاذب رطوبت مانند ABS، پلیکربنات یا نایلون را حذف میکند و به طور قابل توجهی مصرف انرژی و زمان فرآوری را کاهش میدهد. طراحی دریچه تهویه بسیار مهم است و معمولاً از موانع مهندسیشده خاصی برای جلوگیری از پرتاب مذاب و در عین حال بیشینهکردن سطح مؤثر برای حذف مواد فرار استفاده میشود. سیستمهای خلاء نیازمند اندازهگیری دقیق هستند تا بتوانند مواد فرار خاصی را که حذف میشوند، مدیریت کنند و اغلب تجهیزات میعان لازم است تا از پمپهای خلاء محافظت شود. پارامترهای فرآوری باید به دقت متعادل شوند، به ویژه سطح پری در منطقه تهویه که بر روی هر دو عامل کارایی حذف مواد فرار و پایداری تأثیر میگذارد. طراحی مارپیچها شامل المانهای تخصصی است که به طور مداوم سطح مذاب را نوسازی میکنند و با مکانیزمهایی مانند حلقههای بلیستر، بخشهای دندانهدار یا المانهای گلولهای، حذف مواد فرار را بهبود میبخشند. کاربردها فراتر از خشک کردن ساده است و شامل حذف حلالهای پلیمریزاسیون، مونومرهای باقیمانده، بخارات نرمکننده و گازهای تولیدشده در فرآیند میشود. اکسترودرهای مدرن دارای تهویه، سیستمهای کنترل پیچیدهای را یکپارچه میکنند که سطح خلاء، دمای مذاب و بار موتور را نظارت کرده و کارایی حذف مواد فرار را بهینه میسازند. اگرچه این ماشینها مزایای فرآیندی قابل توجهی ارائه میدهند، اما نسبت به اکسترودرهای معمولی به تخصص عملیاتی پیشرفتهتری نیاز دارند، به ویژه در مورد رویههای راهاندازی، پروتکلهای انتقال مواد و نگهداری قطعات سیستم خلاء. این فناوری به ویژه در عملیات بازیافت که حذف آلایندهها ضروری است، تولید ترکیبات تخصصی که کنترل دقیق محتوای مواد فرار را میطلبد و اکستروژن مستقیم از پودرهای واکنشگاهی حاوی حلالهای باقیمانده، ارزش ویژهای دارد.