برای جلوگیری از پلهای حرارتی، باید رویکردی جامع در طراحی و ساخت به کار گرفت که هدف آن حذف یا کاهش قابل توجه مسیرهای انتقال زیاد گرما از پوسته ساختمان باشد. پلهای حرارتی در جاهایی رخ میدهند که مواد دارای هدایت حرارتی بالا، مانند آلومینیوم، فولاد یا بتن، لایه عایق را نفوذ کرده یا دور زده و مناطق موضعی از تلفات انرژی و سطوح سرد ایجاد میکنند. جلوگیری از این پلها برای دستیابی به بازده انرژی، راحتی ساکنان و دوام ساختمان امری ضروری است. راهکارهای کلیدی شامل استفاده از قابهای پنجره و درب با شکست حرارتی هستند که در آن یک نوار پلیمری، قاب فلزی را قطع میکند؛ نصب شکستهای ساختاری حرارتی در بالکنها، دیوارهای پشتبام و سایر اتصالات سازهای که از لایه عایق بیرون زدهاند؛ اطمینان از عایقبندی پیوسته (ci) بدون شکاف یا فشردگی؛ و جزئیات دقیق در محل اتصالات مانند اتصال دیوار به کف و دیوار به سقف به منظور حفظ سد عایقبندی است. از ابزارهای پیشرفته مدلسازی مانند نرمافزارهای شبیهسازی حرارتی برای شناسایی و تحلیل پلهای حرارتی بالقوه در مرحله طراحی استفاده میشود. با جلوگیری سیستماتیک از پلهای حرارتی، ساختمانها میتوانند ضرایب U بسیار پایینتری داشته باشند، خطر تشکیل قطرهچکه را کاهش دهند، نیاز به گرمایش و سرمایش را به حداقل برسانند و محیطی داخلی راحتتر، سالمتر و پایدارتر ایجاد کنند که در نهایت منجر به کاهش هزینههای عملیاتی و کاهش ردپای کربن میشود.