اکسترودرهای پلاستیک برای نوارهای شکست حرارتی PA66 | راه‌حل‌های POLYWELL

اکسترودرهای پلاستیک ماشین‌های مرکزی در فرآیندی پیوسته هستند که مواد ترموپلاستیک خام را به طیف وسیعی از محصولات نهایی یا نیمه‌نهایی با سطح مقطع ثابت، از جمله پروفیل‌ها، لوله‌ها، ورق‌ها و فیلم‌ها تبدیل می‌کنند. اصل اساسی این فرآیند عبارت است از تغذیه رزین پلاستیکی، معمولاً به شکل گرانول، از طریق یک هاپر به داخل یک مخزن گرم شده که حاوی یک مارپیچ در حال چرخش است. این مارپیچ سه عملکرد حیاتی دارد: انتقال مواد جامد به سمت جلو، ذوب یکنواخت مواد از طریق اعمال برش و فشار شدید، و سپس تزریق مذاب همگن با فشار و حجمی ثابت از طریق یک دای (قالب) شکل‌دهی. طراحی مارپیچ بسیار مهم است و بر اساس پلیمر خاصی که پردازش می‌شود تنظیم می‌گردد؛ به عنوان مثال، مارپیچ مورد استفاده برای پی وی سی سخت با مارپیچی که برای پلی آمید 66 (PA66) پر شده با شیشه بهینه‌سازی شده است به دلیل تفاوت در ویسکوزیته مذاب، حساسیت به برش و پایداری حرارتی، تفاوت چشمگیری دارد. اکسترودرها عمدتاً بر اساس پیکربندی مارپیچشان طبقه‌بندی می‌شوند، به طوری که اکسترودرهای تک‌مارپیچ به دلیل سادگی و مقرون‌به‌صرفه‌بودن در کاربردهایی مانند اکستروژن پروفیل رایج‌تر هستند، در حالی که اکسترودرهای دو مارپیچ (هم‌جهت و ضد جهت) اختلاط بهتر، حذف مواد فرار (دی‌ولاتیلیزاسیون) و پایداری خروجی بالاتری ارائه می‌دهند و بنابراین در فرآیندهای ترکیب و پردازش مواد حساس به حرارت یا پر شده ضروری هستند. معیارهای کلیدی عملکرد یک اکسترودر شامل نرخ تولید (کیلوگرم/ساعت)، یکنواختی دمای مذاب و مصرف انرژی است. در قسمت پایین‌دست دای، اکستروود (محصول خروجی) باید خنک شود، معمولاً در یک حمام آب کالیبره شده یا با استفاده از تیغه‌های هوایی، و سپس توسط یک دستگاه کششی کشیده شود و در نهایت برش داده یا پیچیده شود. پایداری کلی سیستم، از یکنواختی تغذیه مواد خام تا دقت تجهیزات پایین‌دست، کیفیت محصول نهایی را تعیین می‌کند و این امر اکسترودر پلاستیک را به یک دستگاه پیچیده و حیاتی در فرآیندهای مدرن پلیمر تبدیل می‌کند.