اکسترودر پلاستیک مارپیچ، موتور محرکه فرآیند اکستروژن است؛ دستگاهی که رزین پلاستیک جامد را به مذابی همگن و تحت فشار تبدیل میکند تا از طریق دای (قالب) شکلدهی شود. قطعه مرکزی آن، یک مارپیچ دقیق است که درون یک مخزن گرمشونده میچرخد. مارپیچ از نظر عملکرد به سه منطقه تقسیم میشود: منطقه تغذیه که دانههای جامد را از حوضچه تغذیه منتقل میکند؛ منطقه فشردهسازی یا انتقالی که در آن عمق شیار کاهش یافته و پلاستیک را فشرده، برش میدهد و ذوب میکند؛ و منطقه اندازهگیری که فشار لازم برای پمپاژ مذاب از طریق دای با نرخی ثابت را ایجاد میکند. طراحی مارپیچ از اهمیت بالایی برخوردار است و باید متناسب با خواص حرارتی و رئولوژیکی پلیمر مورد پردازش تنظیم شود. به عنوان مثال، اکستروژن PA66 که حساس به رطوبت است، نیازمند مارپیچی با بخش تغذیه عمیق و شیب فشردهسازی ملایم است تا از تخریب مکانیکی جلوگیری شود، در حالی که طراحی مارپیچ برای PVC بسیار متفاوت خواهد بود. اکسترودرها بر اساس پیکربندی مارپیچشان طبقهبندی میشوند، که اکسترودرهای تکمارپیچ به دلیل سادگی و مقرونبهصرفهبودن، رایجترین نوع در اکستروژن نمایه و ورق هستند. اکسترودرهای دو مارپیچه، با مارپیچهای درگیر و همجهت یا مخالف، قابلیتهای بهتری در اختلاط، تهویه و تمیزکنندگی خودکار دارند و بنابراین برای ترکیب افزودنیها یا پردازش مواد حساس به حرارت ایدهآل هستند. عملکرد یک اکسترودر پلاستیک مارپیچ با نرخ خروجی (کیلوگرم/ساعت)، ثبات دمای مذاب و مصرف انرژی سنجیده میشود. این دستگاه تعیینکننده اصلی کیفیت و کارایی کل خط اکستروژن است و انتخاب صحیح و نگهداری مناسب آن برای تولیدی سودآور و پایدار ضروری است.