پروفیل PA، که به پروفیلهای اکستروژن شده از جنس پلیآمید (نایلون) اشاره دارد، دستهای مهم از قطعات مهندسی محسوب میشود که به دلیل استحکام مکانیکی بسیار بالا، مقاومت در برابر سایش و پایداری حرارتی ارزشمند هستند. هرچند پلیآمید 6 و PA 66 رایجترین مواد پایه هستند، اما این پروفیلها به ندرت به صورت خالص و بدون تقویت برای کاربردهای ساختاری استفاده میشوند، زیرا به طور ذاتی دارای جذب رطوبت و تمایل به تغییر ابعادی هستند. در عوض، معمولاً با مواد تقویتکننده، بیشتر از همه الیاف شیشه، مخلوط میشوند تا درجههایی مانند PA66 GF30 ایجاد شوند که به طور قابل توجهی استحکام کششی، سفتی و دمای انحراف حرارتی را افزایش میدهند. تولید پروفیلهای PA عمدتاً از طریق فرآیند اکستروژن پلاستیک انجام میشود، جایی که ترموپلاستیک به حالت مذاب گرم شده و از طریق یک قالب عبور میکند تا شکلی پیوسته با سطح مقطع ثابت ایجاد شود. این فرآیند امکان تولید هندسههای بسیار پیچیده را فراهم میکند، از جمله نوارها، میلهها، لولهها و کانالهای سفارشی طراحیشده که به طور خاص برای کاربردهایی مانند نوارهای شکست حرارتی در پنجرهها و درهای آلومینیومی استفاده میشوند. خواص کلیدی که پروفیلهای PA را برای چنین نقشهای پرچالشی مناسب میکند، شامل تعادل مطلوبی از هدایت حرارتی نسبتاً پایین (حدود 0.3 وات بر متر کلوین برای درجههای حاوی شیشه) و ظرفیت تحمل بار مکانیکی بالا است. این مواد مقاومت عالی در برابر سایش، مواد شیمیایی مانند روغنها و حلالها و خستگی نشان میدهند و عملکرد بلندمدت در کاربردهای پویا را تضمین میکنند. با این حال، جذب رطوبت آنها باید با دقت در نظر گرفته شود؛ خشککردن قبل از فرآوری الزامی است و در حین کاربرد، تغییر اولیه ابعادی در هنگام تعادل رطوبتی باید در تلرانسهای طراحی لحاظ شود. فراتر از ساختوساز، پروفیلهای PA در صنایع خودروسازی برای ریلهای راهنما و آببندیها، در ماشینآلات برای نوارهای ضد سایش و چرخدندهها و در کالاهای مصرفی ضروری هستند. انعطافپذیری آنها، همراه با امکان اکستروژن دقیق، آنها را به بلوکهای ساختمانی اساسی در مهندسی مدرن تبدیل کرده است و راهحلی مبتنی بر پلیمر ارائه میدهد جایی که استفاده از فلز به دلیل خوردگی، وزن یا ایجاد پل حرارتی مناسب نیست.