İzolasyon kırığı, genellikle 'termal kırık' ile eş anlamlı olarak kullanılan bu terim, bina bilimi ve termal mühendislikte, yüksek termal iletkenliğe sahip sürekli bir yolun kesintiye uğratılmasını engellemek amacıyla düşük termal iletkenliğe sahip bir malzemenin bir yapıya kasıtlı olarak yerleştirilmesini ifade eder. Bu, termal köprülenmeyi önlemek için izolasyon katmanında yapılan stratejik 'kesintidir'. Terim, hem kavramsal tasarım prensibini hem de fiziksel bileşenin kendisini tanımlayabilir. Bina bağlamında, beton döşemenin dış duvara bağlandığı yerlerde, pencere ve kapı doğramalarının çevresinde ve yapısal penetrasyonlarda olduğu gibi birincil izolasyon katmanının kesildiği tüm birleşim noktalarında izolasyon kırığı hayati öneme sahiptir. Bir izolasyon kırığının etkinliği, kırık malzemesinin termal özellikleri (k-değeri), geometrisi (genişlik ve derinlik) ve sürekliliği ile belirlenir. Örneğin, metal bir pencere doğramasında, iç ve dış alüminyum bölümleri ayıran poliamid şerit izolasyon kırığıdır. Daha genel bir anlamda, istenmeyen hâllerde bile olsa, izolasyon katmanındaki herhangi bir boşluk veya zayıflık, izolasyondaki bir kırık olarak tanımlanabilir; bu durum, performansın genelinde sürekliliğin önemini ortaya koymaktadır. Bilinçli izolasyon kırığı tasarımının amacı, bina kabuğunun etrafında sürekli bir termal bariyer oluşturarak tüm yapının etkin R-değerini en üst düzeye çıkarmaktır. Bu prensip yalnızca inşaatta değil, aynı zamanda elektronikte (örneğin, ısı yayıcılarındaki termal kırıklar), endüstriyel tasarımda ve ısı akışını yönetmek, verimliliği artırmak, yoğuşmayı önlemek ve kullanıcı güvenliği ile konforunu sağlamak amacıyla cihaz üretiminde de uygulanır. Yüksek performanslı, enerji verimli ve dayanıklı yapılara ulaşmak isteyen tasarımcılar ve inşaatçılar için izolasyon kırıklarının doğru şekilde detaylandırılması ve uygulanması kritik bir beceridir.