Shiritat e ngjitës termik përfaqësojnë një kategori të specializuar zgjidhjesh bazuar në ngjitës për menaxhimin termik, ku një ngjitës me performancë të lartë dhe rezistent ndaj nxehtësisë formulohet mbi një substrat bartës për të krijuar një lidhje që ofron gjithashtu izolim termik. Sipas dallimit nga ndërprerësit termikë mekanikë, këta shirita fokusohen në aplikime që kërkojnë një ndërfaqe të lidhur pa bashkëlidhje për të zvogëluar transferimin e nxehtësisë përgjatë nyjeve dhe boshlliqeve në elektronikë, montazhe automotivi dhe disa komponente ndërtesash. Kyçi i funksionalitetit të tyre gjendet në kiminë e ngjitësit, e cila zakonisht bazohet në sisteme silikoni, akrilike ose epoksidike, të cilat ngarkohen me mbushësa izolues termik si sfera mikro-ceramike, flluskë qeli aqare ose okside minerale për të arritur një conductivitet termik të ulët, zakonisht në diapazonin 0,1 deri 0,5 W/m·K. Substrati bartës, i cili mund të jetë një film plastik, stof qeli aqare ose material jopërpunuar, siguron stabilitet dimensional dhe forcë manipulimi. Këta shirita duhet të ruajnë vetitë e ngjitjes dhe integritetin e tyre dimensional brenda një gamë të gjerë temperature detyrimi, shpesh nga -40°C deri mbi 150°C, pa u degraduar, pa nxjerrë avuj apo pa humbur veprimin ngjitës. Ata dizajnohen për energji specifike sipërfaqesh për të siguruar lagështi të duhur dhe lidhje të mirë me substrate të ndryshme si metalet, plastikët dhe kompozitet. Përveç izolimit termik, ata mund të ofrojnë funksione të tjera si amortizim vibrimesh, izolim elektrik ose sigurim mjedisor kundër lagështisë dhe gazrave. Kriteret e zgjedhjes përfshijnë fortësinë e çlirimit, rezistencën ndaj rrehjes, impedancën termike dhe përputhshmërinë me standardet industriale për djegien (p.sh., UL 94) dhe nxjerrjen e avujve (p.sh., NASA low outgassing). Përdorimi i tyre thjeshton proceset e montimit duke eliminuar nevojën për fiksues mekanikë në aplikime të ndjeshme, duke i bërë ato një komponent thelbësor në dizajnimin e sistemeve të kompakta, efikase dhe të besueshme ku lidhja termike duhet të minimizohet pa kompromentuar integritetin strukturor.