Maszyna jednowiśmieniowa, najczęściej nazywana ekstruderem jednowiśmieniowym, jest najpowszechniej stosowanym typem ekstrudera w przemyśle tworzyw sztucznych ze względu na swoją prostotę mechaniczną, odporność i opłacalność. Jej podstawowe komponenty to pojedynczy wirujący ślimak umieszczony w nieruchomym, ogrzewanym cylindrze. Ślimak jest geometrycznie zaprojektowany z trzema odrębnymi sekcjami: sekcją zasilania, która transportuje granulat z leja; sekcją kompresji lub przejściową, w której zmniejsza się głębokość kanału, aby sprasować, stopić i ujednorodnić masę plastyczną poprzez połączenie ciepła przewodzonego z cylindra oraz rozproszonej energii ścinania mechanicznego; oraz sekcją dawkującą, charakteryzującą się małą, stałą głębokością kanału, generującą ciśnienie potrzebne do pompowania stopu przez dyszę w sposób ciągły i stabilny. Choć mniej efektywne w mieszaniu niż alternatywy z dwoma ślimakami, ekstrudery jednowiśmieniowe są bardzo skuteczne w szerokim zakresie zastosowań, gdzie nie wymaga się intensywnego mieszania, np. przy wytłaczaniu profili, rur, płyt i folii dmuchanej. Ich wydajność może być znacząco poprawiona dzięki dodaniu elementów mieszających na ślimaku, takich jak mieszacze typu Maddocka lub mieszacze z prętami. Projekt ślimaka jest ściśle dostosowany do przetwarzanego polimeru; na przykład ślimak przeznaczony do krystalicznego PA66 będzie miał dłuższą strefę kompresji i inne głębokości lotków niż ten przeznaczony do amorficznego ABS-u. Ekstruder jednowiśmieniowy pozostaje podstawowym narzędziem w przetwórstwie tworzyw sztucznych, ceniony za swoją niezawodność i zdolność do zapewniania stabilnego, ciągłego strumienia stopu niezbędnego do formowania licznych produktów.