Profilum interruptoris thermalis est component specialis, saepe sectio polymera extrusa, quod in coniunctione metallica—maxime fenestris, ostiis, parietibus cortinis et brachiis structurales ex alluminio vel ferro—insersum esse debet, ut transferentiam caloris drastice minuat. Hoc fungitur ut elementum insulans principale in systemate interrupto thermice, partes metalli interioris et exterioris corpore separando, barrierae conditionis conductivitatis thermalis infimae creandae. Profila interruptoris thermalis peritissima et latissime specificata ex polyamido 66 armato fibra vitro (PA66 GF25 vel GF30) fabricantur, materia quae optime coniungit conductivitatem thermalis infimam (fere 0,28–0,32 W/m·K) et robur mechanicum altum, inclusis robore pressionis et secantis, ad onera imposita a cladding metallico et oneribus structuralibus sustinenda. Geometria profilae non solum ad efficientiam thermalem sed etiam ad nexum mechanicum cum metallo accurate disponitur. In systematibus alluminii, hoc saepe per processum "infundendi et destruendi pontem" fit, ubi polyamidum in canalem extrusi alluminii funditur, deinde lamina alluminii connectens removetur, aut per methodum "involutam", ubi metallice supra profilem polymerum compressum est. Efficiens profilae interruptoris thermalis metitur per facultatem suam valorem transmissionis thermalis linearis (valorem Psi) totius coniunctionis minuendi, directe contribuens ad valorem U fenestrae vel ostii imminutum. Ultra efficientiam energiae, hoc condensationem super partibus interioribus prohibet, commoditatem incolarum augendo per temperaturas superficiei calidiores servandas, et necessarium est ad leges aedificiorum internationales severas atque certificationes sustinabilitatis, ut Domus Passiva, LEED, et BREEAM, implendas. Itaque descriptio, electio materiae, et praecisio fabricandi profilae interruptoris thermalis sunt summae magnitudinis ad successum cuiuslibet systematis fenestrationis vel envelope aedificii alti praestantes.