Interruptio insulantis, saepe synonyme usurpata cum 'interruptio thermica', est conceptus fundamentalis in scientia aedificiorum et in arte ingeniaria thermica, qui introducendi materiam intentionalem, quae conductibilitatem thermicam infimam habet, in coetu designat ad viam continuam conductibilitatis thermicae altioris interrumpendam. Est interruptio strategica in strato insulantis quae pontem thermicum praestituit. Hoc vocabulum tam principium descriptivum conceptuale quam ipsum elementum physicum designare potest. In contextu aedificii, interruptio insulantis ubique iuncturarum necessaria est, ubi stratum insulantis primarium interrumpitur, sicut ubi tabulatus concretus parieti exteriori innititur, circum fenestras et ostia, ac in penetrationibus structurales. Effectus interruptionis insulantis a proprietatibus thermalibus materiae interruptionis (valore k) pendet, eiusque geometria (latitudo et profunditas), et continuitate. Exempli gratia, in fenestrae armatura metallica, interruptio insulantis est lamina poliamidi qua sectio interior ab exteriori aluminium separatur. Latius spectato, omnis hiatus vel fractura in strato insulantis, etiam si non intentionalis sit, ut interruptio insulantis describi potest, quod magnitudinem continuitatis pro performance tota demonstrat. Scopus disegnationis interruptionis insulantis deliberatae est barriera thermica continua circum vestimentum aedificii creare, valorem R effective totius coetus maxime augendo. Haec ratio non tantum in constructione, sed etiam in electronicis (ex., interruptiones thermicae in dissipatoribus caloris), in arte industriali, et in fabricandis machinis applicatur ad fluxum caloris regendum, efficacitatem meliorandum, condensationem prohibendum, et securitatem atque commoditatem usorum certificandum. Diligens explicatio et correcta executio interruptionum insulantis ars critica est apud eos qui desiderant aedificia alti praestantes, efficientiae energiae, et durable construere.