Жақсы жылу оқшаулау — жылу өткізгіштігі төмен (k-мәні немесе лямбда-мәні) және жылуға қарсы кедергісі жоғары (R-мәні) болатын материалдар мен жүйелердің жылу ағынына тиімді түрде кедергі келтіру қабілетін білдіреді. Негізгі принцип — жылу алмасудың кондуктивті, конвективті және сәулелік түрлерін минималдандыру арқылы қыздыру мен салқындату үшін энергия тұтынуды азайту, пайдаланушылардың ыңғайлылығын арттыру және будың конденсациялануы сияқты мәселелерді болдырмау. Жақсы оқшаулау қасиетіне ие материалдардың k-мәні әдетте 0,1 Вт/м·К-тан едәуір төмен болады; мысалы, кеңейтілген полистирол (EPS, ~0,033 Вт/м·К), минералды мақта (~0,035 Вт/м·К) және полиуретан көбігі (~0,025 Вт/м·К). Алайда, оқшаулау сапасы тек өткізгіштікпен ғана анықталмайды. Басқа да маңызды факторларға жылжымалы температура жағдайлары мен ылғал әсеріне қарсы ұзақ мерзімді тұрақтылық, өлшемдік тұтастық, өртке төзімділік, сығылу беріктігі және экологиялық әсер жатады. Мысалы, жақсы оқшаулау материалы уақыт өте келе шөкпеуі немесе бұзылмауы тиіс, өйткені бұл оның тиімділігін жоятын саңылаулар пайда болуына әкеледі. Ғимараттар ғылымында жақсы оқшаулау — ғимарат қабығында үздіксіз және сығылмаған қабат ретінде, термиялық көпірлердің түйіспе нүктелерінде, терезелердің айналасында және конструкциялық өткелдерде пайда болуын болдырмау үшін ұқыпты түрде орнатылады. Бұл ұғым дәстүрлі көлемдік оқшаулаудан тыс, арнайы қолданыстағы шағылдырушы жүйелер мен дамыған аэрогельдерді де қамтиды. Оқшаулаудың сапасы сонымен қатар оның тұрақтылық профилі арқылы бағаланады, ондағы материалдың жасалуына кеткен энергия, әлемдік жылыну потенциалы (GWP) және қызметін аяқтағаннан кейін қайта өңделуі қарастырылады. Соңында, жақсы жылу оқшаулау — белгілі бір қолданыс, климат және ғимарат түріне сәйкес дұрыс материалды таңдау, дұрыс орнату және басқа ғимарат компоненттерімен ықпалдасу арқылы экономикалық және экологиялық мақсаттарға сай келетін жоғары өнімді, ұзақ қызмет ететін және энергияны үнемдейтін құрылым жасауға бағытталған жүйелік тәсіл.