Hanna í plast: Hönnun á öryggis- og framleiddum vörum

Plasthönnun felur í sér verkfræðiþekkingu sem beinist að því að hanna hluti og vörur sem eru sérstaklega hentugar fyrir framleiðslu úr mörgum tegundum plasta. Sviðið krefst sérstakrar þekkingar á sviði plastafræði, framleiðsluaðferða og verkfræðireglna sem henta einkennum plasta. Hönnunarferlið byrjar með völu á efni, þar sem margar tegundir af pólýmerum eru metnar út frá lánseigindum, andspyrnu gegn umhverfisskemmdum, hitaeigindum, reglugerðarkröfum og kostnaðarsjónarmiðum. Grunnatriði í hönnun innifela jafnþykkt veggi til að koma í veg fyrir sökkmerki og brotlínur, viðeigandi losunarhorn til auðveldingar á aflausn úr mold, og vel skemmdar horn til að minnka álag á álagspunktum. Styrkur er oft náður með ríðlum í stað þess að auka heildarþykkt veggja, með athygli á hönnunarréttum ríðla til að forðast yfirborðsdefekt. Þætti tengdir samsetningu styðja á slöngustaup, sveifihengi, festingar með áfestingu og útsláttshorn fyrir ultrasoundsveiflalimi, sem hver um sig krefst sérstakrar hönnunar. Verkfræðingar verða að hafa tillit til umhverfisþátta eins og vatnsgeislun, varmavíðnun, UV-eyðingar og langtímaflækjur (creep). Takmarkanir framleiðsluaðferða – hvort sem um ræðir inndrif, smeltuformun eða hitamyndun – hafa mikil áhrif á hönnun, sérstaklega hvað varðar máltækar leyfiseigur, yfirborðslykt og staðsetningu deilingarlína. Nútímahönnun á plasti notar mikið áhrif af tölvuútbúðum til gerðagreiningar, spámódel fyrir myndun í mold og mat á hitaeigindum. Hönnunarferlið er í sinni grundvallar endurtekningaferill, og próftilburðir eru oft búnir til með 3D prentun eða fljótri moldun til að staðfesta form, passform og virkni áður en fullskálagerð fer í gang. Velheppin plasthönnun býr til hluti sem ekki aðeins eru virknanlegir og fallegir, heldur einnig kostnaðsvenjulegir í framleiðslu og umhverfisvænir um allan lífshring.