Nílón er pólýamíð: Að skilja PA66 fyrir hitaeinskunarband

Yfirlýsingin „nálon er pólýamíð“ er efnafræðilega rétt, þar sem Nálon er algengt viðskiptaheiti fyrir ákveðna hóp nálgildra sameindarafra, sem tilheyra breiðri flokki pólýamída. Orðið „pólýamíð“ skilgreinir flokk sameindarafra sem einkennist af tilveru amíðhópa (-CO-NH-) sem endurteknar eiginleika í sameindarakstri þeirra. Þessir amíðhópar myndast í gegnum samdragsaðgerðir og veldur sterku millimolekýlulaga vetnisbandi er ábyrgt fyrir einkennandi háa styrk, seiglingu og hitaþol þessara efna. Þegar DuPont rannsakaði fyrsta nálgilda pólýamíðefnið á 1930-því áratugnum gaf fyrirtækið honum heitið „Nylon“, sem varð svo algengt að orðið er nú oft notað almennilega. Allar tegundir nálons eru því pólýamíðar, en ekki er nauðsynlega kallað allt pólýamíð nylon; sértilvik eða arómatíska pólýamíð geta til dæmis verið kölluð öðrum heitum. Algengustu tegundirnar eru Nylon 6 (Pólýamíð 6) og Nylon 66 (Pólýamíð 66), þar sem tölurnar gefa til kynna efnafræðilega samsetningu þeirra. Nylon 6 er framleitt með opnun hringsameindarúr caprolactam, sem leiddir til sameindarafs þar sem endurtekinn eining inniheldur 6 kolefnisatóm. Nylon 66 er hins vegar framleitt með samdragspolymerískun hexamethylenediamín (6 kolefnisatóm) og adipín-sýru (6 kolefnisatóm), þannig að „66“ heitið kemur frá. Þessi uppbyggingarbreyting gefur mismunandi eiginleika: Nylon 66 hefir almennt hærri bruna- og betri hitaeiginleika, en Nylon 6 hefir oft betri átaksþol og er auðveldara að vinna með. Að skilja að nálon er undirflokkur pólýamída er grunnatriði fyrir verkfræðinga og hönnuði, þar sem það lýkur samanburði milli algengs viðskiptaheitis og undirliggjandi efnafræði sem skilgreinir afköst þess í notkun frá textílum og gröfum yfir í hárstyrkleiki verkfræðihluta.