Ջերմային կամուրջ ունեցող ալյումինե պրոֆիլները ալյումինե էքստրուդված սեկցիաներ են, որոնք նախագծված են ինտեգրված ջերմային խցանով, և դարձել են էներգաարդյունավետ պատուհանափակումների և կախովի պատերի համակարգերի հիմնարար մաս: Ստանդարտ ալյումինը, չնայած ամուր և տևական է, լավ ջերմահաղորդիչ է (~160 Վտ/մ·Կ), ինչը դարձնում է այն նշանակալի ջերմային կամուրջ, եթե այն ձգվում է շենքի ներսից դեպի դուրս: Ջերմային կամուրջ տեխնոլոգիան այս խնդիրը լուծում է՝ ներքին և արտաքին ալյումինե մասերը բաժանելով կառուցվածքային պոլիմերային շերտով, որը սովորաբար պատրաստված է ապակու մանրաթելերով ամրացված պոլիամիդ 66-ից (25-30%): Այս շերտը մեխանիկորեն ամրացվում է ալյումինե էքստրուդներին «լցման և կամրջի հեռացման» գործընթացով, երբ նախ ալյումինը էքստրուդվում է անցքով, ապա ջերմային պոլիմերը լցվում է ներսը, և հետո կապող ալյումինե թիթեղը հեռացվում է, կամ որոշ համակարգերի դեպքում՝ «մուտքագրման» մեթոդով: Այս պրոֆիլների արդյունքում ստացվում է էապես նվազեցված U-արժեք, քանի որ ջերմահաղորդման ճանապարհը կտրվում է ցածր ջերմահաղորդականություն ունեցող պոլիմերով (~0.3 Վտ/մ·Կ): Այս պրոֆիլները պետք է խիստ նախագծված լինեն՝ դիմադրելու կառուցվածքային բեռնվածքներին, ներառյալ քամու ճնշումը, ջրի ներթափանցումը և պատուհանների ու դռների շահագործման ուժերը, միաժամանակ պահպանելով ջեմային խցանի ամբողջականությունը: Պոլիամիդային սերդը բավարար սահող ամրություն է ապահովում՝ այդ բեռնվածքները փոխանցելու ներքին և արտաքին ալյումինե կեսերի միջև: Այս պրոֆիլների օգտագործումը կարևոր է ժամանակակից շենքերի էներգետիկ նորմերին համապատասխանելու, ներքին շրջանակներում կոնդենսացիան կանխելու, բնակիչների հարմարավետությունը բարելավելու և կայունության վկայագրումներ ստանալու համար: Դրանք հանրաճանաչ են աշխարհի առևտրային և բարձր կարգավիճակ ունեցող բնակելի շինարարության մեջ, ինչը ներկայացնում է նյութերի գիտության և ճարտարապետական ինժեներական մտքի կարևոր համադրում՝ հաղթահարելու մետաղական շրջանակների ներքին ջերմային սահմանափակումները: