سیستمهای ریل هدایت در تولید اکستروژن آلومینیوم با دقت بالا برای کاربردهای شکست حرارتی بسیار مهم هستند. این سیستمها به ما کمک میکنند تا تحملات ابعادی بسیار دقیق حدود ±0.1 میلیمتر را که ساختمانها برای داشتن بازده انرژی مناسب نیاز دارند، رعایت کنیم. برخی مطالعات اخیر چیز جالبی پیدا کردهاند؛ وقتی تولیدکنندگان ریلهای هدایت خود را بهینه میکنند، بازکاری پس از اکستروژن در پروفیلهای شکست حرارتی را تقریباً 38٪ کاهش میدهند. این موضوع طبق تحقیقات منتشر شده در مجله International Journal of Advanced Manufacturing Technology در سال 2023، تأثیر واقعی هم در هزینه تولید این محصولات و هم در عملکرد آنها از نظر انرژی دارد.
هنگام کار با بیلههای آلومینیومی در فرآیندهای اکستروژن، ریلهای راهنما با کاهش حرکت جانبی به حفظ صافی کمک میکنند. همچنین این ریلها فاصلههای مهم بین پلیمرهای سد حرارتی و خود ماده آلومینیومی را حفظ میکنند. تحقیقات انجامشده در حدود سال 2022 نشان داد که چیزی جالب: هنگامی که از راهنماها در فرآیند اکستروژن استفاده میشود، حدود 96 یا 97 قطعه از هر 100 قطعه معیارهای اندازه ASTM E2934 را برآورده میکنند. بدون این راهنماها، تنها حدود 82 قطعه از استاندارد عبور میکنند. دستیابی به این سطح از دقت اهمیت دارد، زیرا شکستهای حرارتی زمانی بهترین عملکرد را دارند که همه چیز به درستی در کنار هم قرار گرفته باشد. حتی خطاهای کوچک نیز در اینجا اهمیت دارند. صحبت از انحراف تنها نیم میلیمتری است و این مسئله میتواند باعث کاهش تقریباً 20 درصدی کارایی حرارتی شود. موضوعی بسیار قابل توجه در نظر گرفتن عملکرد بلندمدت و صرفهجویی در انرژی.
وقتی قطعات راهنما از فولاد در حدود ۱۱ میکرون در متر در هر درجه سانتیگراد منبسط میشوند، در مقابل نورد آلومینیوم که در شرایط مشابه حدود ۲۳ میکرون انبساط دارد، مشکلات به مرور زمان و در طول عملیات مداوم شروع به ایجاد میشوند. سیستمهای ریل راهنما در دوران جدید شروع به استفاده از ماژولهای هوشمند جبرانکننده کردهاند که بهطور واقعی موقعیت را هنگام گرم یا سرد شدن تنظیم میکنند. نتیجه چیست؟ ترازبندی حتی در شرایط نوسان دمایی شدید از سرما تا گرمای بسیار بالا که به ۲۸۰ درجه سانتیگراد میرسد، همچنان تقریباً دقیق و در محدوده نیم میلیمتر باقی میماند، همانطور که مجله Thermal Processing Magazine سال گذشته گزارش داد. و بیایید فایده واقعی را فراموش نکنیم: تولیدکنندگان شاهد کاهش حدود ۶۰ درصدی مشکلات ناشی از تغییر شکل مواد در مقایسه با سیستمهای قدیمی ثابت راهنما هستند که توانایی تطبیق نداشتند.
سیستمهای ریل راهنما در اکستروژن شکست حرارتی با تنشهای عملیاتی شدیدی مواجه هستند که در آن دماهای پایدار بیش از 450°C (842°F) و فشارهای اکستروژن که از 200 MPa در سیستمهای مدرن فراتر میروند. در این آستانهها، سه حالت خرابی غالب است:
این مکانیزمها باعث کاهش دقت تراز به میزان 0.02 تا 0.05 میلیمتر در هر 1000 سیکل اکستروژن میشوند و به طور مستقیم بر تحملات پروفیل شکست حرارتی تأثیر میگذارند.
مواد مورد استفاده برای ریل های راهنما در اکستروزن شکستن حرارتی باید بدون انحراف یا تغییر شکل در دمای کار بین 400 تا 600 درجه سانتیگراد شکل خود را حفظ کنند. اکثر تولیدکنندگان برتر مشخصات آلومینیوم ISO 6362-5 را با ورودی های کاربید ولتفستم مخلوط می کنند، که به آنها در مقایسه با قطعات فولادی معمولی، حدود 18 تا 22 درصد ثبات حرارتی بهتر می دهد، همانطور که در تحقیقات سال گذشته از مجله مهندسی مواد نشان داده شده است. در شرایط فشار بسیار بالا که فشارها به 80 MPa یا بیشتر می رسد، آلیاژ های فولاد سخت شده که حاوی پایه های کروم مولیبدنوم هستند، در برابر استرس های خستگی طولانی تر هستند. این موضوع با آزمایشات بر اساس استانداردهای ASTM E466-21 برای اندازه گیری فشارهای چرخه ای تأیید شد.
نیتریداسیون پلاسما برای سختکاری سطحی، لایههای سطحی به ضخامت بین ۰٫۱ تا ۰٫۳ میلیمتر با سختی ۱۲۰۰ تا ۱۴۰۰ در مقیاس ویکرز (HV) ایجاد میکند. این عملیات میزان سایش را در طول تولید طولانیمدت قطعات شکست حرارتی تقریباً ۴۰٪ کاهش میدهد. سازندگان اغلب این فرآیند را با پوششهای PVD مانند نیترید تیتانیوم آلومینیوم ترکیب میکنند. این ترکیبها دقت ابعادی را حتی پس از بیش از ۱۰٬۰۰۰ چرخه اکسترودر در محدوده ±۰٫۰۵ میلیمتر حفظ میکنند که برای عبور محصولات از استاندارد EN 14024 در زمینه عملکرد حرارتی کاملاً ضروری است. برای موادی که تحت تمپر کریوژنیک قرار میگیرند، فایده دیگری نیز وجود دارد. ماده اصلی بهطور کلی بسیار پایدارتر میشود و ضریب انبساط حرارتی آن نسبت به روشهای متداول عملیات حرارتی بین ۱۵٪ تا ۱۸٪ کاهش مییابد. این امر تأثیر واقعی در رفتار قطعات در شرایط تغییر دما در هنگام کار عملیاتی دارد.
ریلهای راهنماي استاندارد ثابت حدود ۰٫۰۲ میلیمتر در هر متر پایداری تراز را فراهم میکنند، هرچند برای جبران انبساط حرارتی بین مواد مختلف به ماشینکاری بسیار دقیق سطوح بستر نیاز دارند. از سوی دیگر، سیستمهای قابل تنظیم از طریق مجموعههای شیبدار (wedge) حدود نیم تا دو میلیمتر جبران موقعیت فراهم میکنند. این سیستمها میتوانند نرخ رشد حرارتی بین دوازده تا هجده میکرون در هر متر را در عملیات اکستروژن آلومینیوم مدیریت کنند، مطابق گزارشهای اخیر ASME در سال ۲۰۲۴. مشکل اینجاست که این مکانیزمهای تنظیم خود به خود مقداری متغیر بودن را نیز به وجود میآورند. صحبت از تغییرات حدود پنج تا هشت درصد در صافی نهایی پروفیلها است. این بدین معناست که اپراتورها باید در دماهای بالای ۲۰۰ درجه سانتیگراد در دورههای راهاندازی، بررسیهای لیزری لحظهای انجام دهند. مدیریت حرارتی در این دماهای بالا بسیار حیاتی میشود.
خطوط تولید سایبان حرارتی مدرن از حسگرهای لرزش فعالشده با فناوری اینترنت اشیا - که میزان پذیرش آنها در صنعت از سال 2022 تاکنون 40٪ افزایش یافته است - و دوربینهای تصویربرداری حرارتی برای تشخیص عدم همراستایی اولیه ریلهای هدایت استفاده میکنند. این سیستمها الگوهای نیروی اکستروژن (معمولاً 12 تا 18 کیلونیوتن در نماهای آلومینیومی) و انحرافات دمایی بیش از ±5 درجه سانتیگراد از مبنای تعیینشده را پایش میکنند که نشانهٔ نیاز به تنظیم مجدد است.
سه جزء اصلی جریانهای کاری پیشبینانه را بهینه میکنند:
چرخههای اکستروژن با فرکانس بالا (120 تا 150 چرخه/دقیقه) نیازمند سیستمهای روانکاری هستند که 0.8 تا 1.2 میلیلیتر در ساعت گریس سنتتیک با ویسکوزیته بالا را به نقاط تماس تحویل دهند. تأسیساتی که از پوششهای شبیه الماس کربنی (DLC) استفاده میکنند، کاهش 34 درصدی ضریب اصطکاک را نسبت به آبکاری کروم سنتی گزارش کردهاند.
پروتکل نگهداری حیاتی:
سنسورهای تشخیص تخریب روغن در زمان واقعی، با نظارت مداوم بر ویسکوزیته روغن و آلودگی ذرات در حین عملیات، از 78 درصد از خرابیهای زودهنگام ریل جلوگیری میکنند.
اخبار داغ