عایقبندی شکست حرارتی به طور خاص به ماده و روش طراحی اشاره دارد که برای ایجاد یک سد حرارتی درون یک مجموعه هادی قوی، بیشتر در اجزای فلزی ساختمان مانند پنجرهها، درها و اتصالات ساختاری استفاده میشود. عملکرد اصلی آن کاهش چشمگیر پل حرارتی است، پدیدهای که در آن گرما به راحتی از مسیر هادی عبور میکند و منجر به ناکارآمدی انرژی و نقاط سرد میشود. این عایقبندی یک ماده پرکننده حجیم نیست، بلکه عنصری پیوسته و استراتژیک با هدایت حرارتی پایین است که بخش داخلی و خارجی یک نمایه فلزی را از نظر فیزیکی از هم جدا میکند. متداولترین و موثرترین مواد برای این منظور، پلیمرهای سفت و محکم، به ویژه پلی آمید تقویت شده با الیاف شیشه (به عنوان مثال PA66 GF25/30) هستند که ترکیبی ایدهآل از ضریب هدایت پایین (~0.3 وات/متر·کلوین) و استحکام مکانیکی بالا را برای مقاومت در برابر نیروهای برشی و فشاری ناشی از روکش فلزی و بارهای سازهای فراهم میکنند. عملکرد عایق شکست حرارتی با ضریب انتقال حرارت خطی (Ψ-value، مقدار پسی) مشخص میشود که اتلاف گرمای خطی در محل اتصال را اندازهگیری میکند. عایق شکست حرارتی مؤثر باید خواص خود را به مدت دههها حفظ کند و در برابر خزش تحت بار پایدار، چرخههای حرارتی، تخریب ناشی از UV (در صورت قرار گرفتن در معرض) و جذب رطوبت مقاومت عالی داشته باشد. فرآیند تولید، که معمولاً شامل اکستروژن دقیق و سپس روش ریختهگری و حذف پل (pour-and-debridge) برای پنجرههای آلومینیومی است، نقشی حیاتی در ایجاد اتصالی محکم و بدون حفره بین عایق و فلز دارد. این نوع تخصصی از عایقبندی سنگ بنای پوستههای با عملکرد بالای ساختمان است و به طور مستقیم به کاهش هزینههای انرژی، بهبود رفاه ساکنان با افزایش دمای سطوح داخلی، حذف چگالش و رعایت استانداردهای فزاینده انرژی و پایداری بینالمللی برای ساختمانهای سبز کمک میکند.