دستگاه اسکرو تکی، که معمولاً به اکسترودر پیچ تکی اشاره دارد، رایجترین نوع اکسترودر در صنعت پلاستیک است؛ زیرا سادگی مکانیکی، استحکام و مقرونبهصرفه بودن آن باعث گستردهبودن استفاده از آن شده است. اجزای اصلی آن شامل یک پیچ چرخان واحد است که درون یک محفظه ثابت و گرمشونده قرار دارد. پیچ از نظر هندسی به سه بخش مجزا تقسیم میشود: بخش تغذیه، که دانههای جامد را از سیلو منتقل میکند؛ بخش فشردهسازی یا انتقالی، که عمق کانال آن کاهش مییابد تا مواد پلاستیکی را با ترکیب حرارت انتقالی از محفظه و انرژی برشی مکانیکی تولیدشده، فشرده، ذوب و همگن کند؛ و بخش اندازهگیری، که دارای عمق کم و ثابت است و فشار لازم برای پمپاژ مذاب از طریق دای (قالب) با نرخی یکنواخت را ایجاد میکند. اگرچه اکسترودرهای تکپیچ در اختلاط کمکارآمدتر از معادل دوپیچی خود هستند، اما برای طیف وسیعی از کاربردها که نیاز به اختلاط شدید ندارند — از جمله اکستروژن نمایهها، لولهها، ورقها و فیلم وزشی — بسیار مؤثرند. عملکرد آنها را میتوان با افزودن المانهای اختلاط روی پیچ، مانند اختلاطکنندههای نوع Maddock یا اختلاطکنندههای پینی، بهطور قابل توجهی بهبود بخشید. طراحی پیچ بسیار وابسته به پلیمری است که پردازش میشود؛ به عنوان مثال، یک پیچ برای PA66 بلوری باید دارای منطقه فشردهسازی طولانیتر و عمق پروازهای متفاوتی نسبت به پیچ مربوط به ABS بیشکل باشد. اکسترودر تکپیچ همچنان به عنوان اسب کار اصلی در دنیای فرآوری پلاستیک شناخته میشود و به دلیل قابلیت اطمینان و توانایی آن در تأمین جریان مذاب پایدار و مداوم برای شکلدهی به محصولات متعدد ضروری، مورد تحسین قرار میگیرد.