پلیآمیدهای پلیمری مصنوعی، که بهطور تجاری با نام نایلون شناخته میشوند، خانوادهای از ترموپلاستیکهای با عملکرد بالا را تشکیل میدهند که با وجود گروههای آمید تکرارشونده (-CO-NH-) در زنجیره مولکولیشان مشخص میشوند. این گروه آمید مسئول پیوند هیدروژنی قوی بین مولکولی است که ویژگیهای مهمی مانند استحکام مکانیکی بالا، چقرمگی و نقطه ذوب نسبتاً بالا را به این مواد میدهد. دو نوع اصلی تجاری عبارتند از پلیآمید 6 (نایلون 6) که از طریق پلیمریزاسیون باز شدن حلقه کاپرولاکتام تولید میشود، و پلیآمید 66 (نایلون 66) که از طریق پلیکondenساسیون هگزامتیلندیآمین و اسید آدیپیک سنتز میشود. عدد پسوند نشاندهنده تعداد اتمهای کربن در دیآمینها و اسیدهای دوظرفیتی اولیه است. این تفاوت ساختاری باعث میشود PA66 نقطه ذوب بالاتری و خواص حرارتی بهتری داشته باشد، در حالی که بهطور کلی PA6 مقاومت ضربهای و قابلیت پردازش بهتری ارائه میدهد. فراتر از این دو، انواع مهم دیگری نیز وجود دارند از جمله PA 11 و PA 12 (حاصل از روغن دوخت کشتار) که به دلیل انعطافپذیری و جذب رطوبت پایین شناخته شدهاند، و پلیآمیدهای نیمهآروماتیک (PPA) که مقاومت حرارتی و شیمیایی بالاتری ارائه میدهند. ویژگیهای اساسی تمام پلیآمیدها شامل مقاومت عالی در برابر سایش، مقاومت خوب در برابر هیدروکربنها و روغنها و ضریب اصطکاک پایین است. یکی از ویژگیهای بارز، ماهیت جاذب رطوبت (هیگروسکوپیک) آنهاست؛ این مواد رطوبت را از محیط جذب میکنند که این رفتار مانند یک نرمکننده عمل میکند و چقرمگی و استحکام ضربهای را افزایش میدهد، اما سفتی و پایداری ابعادی را کاهش میدهد. این حساسیت به رطوبت لزوم خشککردن دقیق قبل از پردازش ذوبی را الزامی میسازد. سنتز و خواص چندمنظوره پلیآمیدها، این مواد را در کاربردهای بیشماری از جمله الیاف و منسوجات تا قطعات مهندسی در صنایع خودرو، الکترونیک و کالاهای مصرفی ضروری کرده است.