روغنکاری ریلهای خطی یک رویه نگهداری حیاتی است که برای اطمینان از دقت، طول عمر و قابلیت اطمینان این اجزا در ماشینآلات صنعتی با عملکرد بالا، از جمله تجهیزات جانبی اکستروژن مانند سیستمهای کشش و برش، ضروری میباشد. ریلهای خطی و بلوکهای یاتاقان مرتبط با آنها تحت حرکت بازگشتیِ پیوسته یا با فرکانس بالا و تحت بار قابل توجهی قرار دارند. روغنکاری مناسب سه عملکرد اصلی دارد: کاهش اصطکاک و سایش بین عناصر غلتان و سطوح تماس (راستره)، محافظت در برابر خوردگی و کمک به پراکندگی گرمای تولید شده در حین کارکرد. انتخاب روغن یا گریس مناسب بر اساس عواملی مانند بار اعمال شده، سرعت کاری، دمای محیط و وجود آلایندهها مانند گرد و غبار پلاستیک تعیین میشود. در اکثر محیطهای صنعتی، گریس با کیفیت بالا بر پایه لیتیوم یا اوره همراه با افزونههای EP (فشار فوق العاده) استاندارد است. روش روغنکاری میتواند دستی، نیمهخودکار از طریق سیستمهای متمرکز با شیرهای اندازهگیری یا کاملاً خودکار باشد. سیستمهای خودکار روغنکاری برای محیطهای تولید پیوسته بسیار توصیه میشوند، زیرا در فواصل زمانی از پیش تعیین شده، مقدار دقیقی از روغن تمیز را توزیع میکنند و از خطاهای انسانی جلوگیری کرده و عملکرد بهینه را تضمین میکنند. کمروغنی منجر به افزایش اصطکاک، سایش تسریعشده، خرابی زودهنگام و از دست دادن دقت موقعیتیابی میشود که میتواند مستقیماً به عیوب در محصول اکسترود شده منجر گردد. از سوی دیگر، بیشازحد روغنکاری میتواند ذرات ساینده را جذب کرده و مقاومت اضافی ایجاد کند. بنابراین، ایجاد یک برنامه روغنکاری منظم و مطابق با توصیههای سازنده، جزء اساسی نگهداری پیشگیرانه است که از زمان کارکرد دستگاه محافظت کرده و سرمایهگذاری قابل توجه در سیستمهای کنترل حرکت دقیق را حفظ میکند.