Η διάκριση μεταξύ μονού και διπλού κοχλία αντιπροσωπεύει μια θεμελιώδη διαίρεση στην τεχνολογία επεξεργασίας πολυμερών, όπου κάθε τύπος διαθέτει ξεχωριστές αρχές λειτουργίας, πλεονεκτήματα και ιδανικούς τομείς εφαρμογής. Οι εκβιοβόλοι μονού κοχλία λειτουργούν κυρίως με συρόμενη επαγωγή, όπου η τριβή μεταξύ του περιστρεφόμενου κοχλία και του ακίνητου κυλίνδρου μεταφέρει, τήξει και αντλεί το υλικό. Αυτός ο σχετικά απλός μηχανισμός έχει ως αποτέλεσμα ανθεκτικές, οικονομικές μηχανές, ιδανικές για εργασίες που απαιτούν σταθερή παραγωγή και δημιουργία υψηλής πίεσης, όπως η εκτροχιοποίηση προφίλ, η παραγωγή φύλλων και η εκτροχιοποίηση ινών. Τα μειονεκτήματά τους περιλαμβάνουν περιορισμένη ικανότητα ανάμειξης και ευαισθησία στην όγκο-πυκνότητα και τις τριβολογικές ιδιότητες του υλικού. Αντίθετα, οι συνεργαζόμενοι διπλοί κοχλίες λειτουργούν βάσει της αρχής της θετικής εκτόπισης, προσφέροντας ανωτερότερο έλεγχο στην ιστορία διάτμησης και το χρόνο παραμονής του υλικού. Η μοντουλωτή διάταξη του κυλίνδρου και του κοχλία, με διάφορα στοιχεία μεταφοράς, ζύμωσης και ανάμειξης, τους καθιστά εξαιρετικά πολύπλευρους. Αυτή η διάταξη είναι απαραίτητη για εφαρμογές που απαιτούν έντονη διασπαρτική και κατανεμητική ανάμειξη, όπως η παραγωγή masterbatch, η σύνθεση γεμισμένων ή ενισχυμένων πολυμερών, η ανάμειξη κραμάτων και η αντιδραστική εκτροχιοποίηση. Η αυτό-καθαριστική δράση των εμπλεκόμενων κοχλιών παρέχει επίσης ανωτερότερες δυνατότητες αποεξάτμισης για την αφαίρεση υγρασίας ή διαλυτών. Ενώ οι εκβιοβόλοι διπλού κοχλία έχουν υψηλότερο αρχικό κεφαλαιουχικό κόστος και ειδική κατανάλωση ενέργειας, προσφέρουν ανεπίρριπτη ευελιξία διεργασίας και αποδοτικότητα ανάμειξης. Η επιλογή μεταξύ αυτών των τεχνολογιών δεν αφορά υπερισχύουσα απόδοση, αλλά την καταλληλότητα για την εφαρμογή. Οι εκβιοβόλοι μονού κοχλία είναι βέλτιστοι για την επεξεργασία προ-συνθετικών, ομοιόμορφων υλικών σε τελικό σχήμα με αποδοτικό τρόπο. Αντίθετα, οι εκβιοβόλοι διπλού κοχλία είναι η προτιμώμενη λύση για τη διαμόρφωση, τη σύνθεση και την προετοιμασία υλικών που απαιτούν αυστηρή ομογενοποίηση ή χημική τροποποίηση. Σύγχρονες βιομηχανικές εγκαταστάσεις συχνά χρησιμοποιούν και τις δύο τεχνολογίες με συμπληρωματικό τρόπο, χρησιμοποιώντας τον εκβιοβόλο διπλού κοχλία ως συνθετικό και τη μηχανή μονού κοχλία για τον τελικό σχηματισμό, αξιοποιώντας έτσι τα μοναδικά πλεονεκτήματα κάθε τεχνολογίας σε ένα ενοποιημένο παραγωγικό ρεύμα.