Kalimi termik është një term i shkencës së ndërtimit që përshkruan procesin e rrjedhjes së përqendruar të nxehtësisë nëpër një material ose montim që ka një përcjellshmëri termike më të lartë sesa izolimi rrethues brenda një mbështjellësi ndërtese. Ai paraqet një dobësi ose një qarkazh të shkurtër në shtresën e kontrollit termik të një strukture. Ky proces ndodh kur elementët përcjellës – si metali, betoni apo madje gurët e dendur – krijojnë një shteg të vazhdueshëm nga brendësia e kushtëzuar drejt jashtëm të pakushtëzuar. Forca e drejtimit pas kalimit termik është parimi themelor që energjia e nxehtësisë lëviz nga zonat me temperaturë të lartë drejt atyre me temperaturë të ulët, dhe do të ndjek gjithmonë shtegun me rezistencë më të vogël. Në një ndërtesë, izolimi projektohet për të ofruar rezistencë të lartë, por kur ekziston një urë termike, nxehtësia rrjedh paraprakisht përmes saj. Kjo rritje lokale e transferimit të nxehtësisë ka disa pasojë negative: zvogëlon efikasitetin termik të përgjithshëm të mbështjellësit të ndërtesës, duke çuar në fatura më të larta energjie; bën që temperatura e sipërfaqes së brendshme në vendin e urës të jetë dukshëm më e ulët se temperatura ambientale e dhomës, gjë që mund të çojë në kondensim dhe rritjen e mildiut; dhe krijon vende të ftohta që shkaktojnë pakënaqësi tek përdoruesit. Prandaj, trajtimi i kalimit termik është një fokus i rëndësishëm në dizajnimin e ndërtesave me performancë të lartë, i cili kërkon detaje të sakta, specifikimin e komponentëve me ndërprerje termike dhe zbatimin e strategjive të izolimit të vazhdueshëm për të siguruar një mbështjellës ndërtese të vërtetë efikas dhe të qëndrueshëm.