Analiza i rozwiązywanie problemów z jednowalcowymi prasami wyciskowymi wymaga systematycznego badania złożonego oddziaływania między właściwościami materiału, mechaniką maszyny a parametrami procesu w celu określenia podstawowych przyczyn problemów produkcyjnych. Typowe problemy obejmują niestabilność wydajności, objawiającą się falowaniem lub zmianami ciśnienia, wynikającymi najczęściej z niejednorodności w strefie dozowania, niewłaściwego projektu śruby dla danego materiału lub niedokładności profilu temperatury rury. Problemy związane z degradacją materiału pojawiają się jako przebarwienia, czarne plamki lub pęcherzyki, często spowodowane nadmierną temperaturą cieku, martwymi strefami materiału lub zanieczyszczonym strzemieniem. Słabe mieszanie objawia się niejednorodnym ciekem, smugami lub niestabilnymi właściwościami, co można poprawić modyfikując śrubę przez dodanie elementów mieszających lub optymalizację temperatur procesowych. Metodyczne rozwiązywanie problemów rozpoczyna się od dokumentacji wszystkich parametrów procesu, w tym temperatur rury, prędkości obrotowej śruby, ciśnienia na głowicy i obciążenia silnika, a następnie porównania ich z ustalonymi warunkami bazowymi. Analiza materiału powinna potwierdzić specyfikacje żywicy, zawartość wilgoci oraz jakość strzemienia przed rozpoczęciem przetwarzania. Kontrola mechaniczna obejmuje pomiar zużycia śruby i rury, sprawdzanie funkcjonalności zaworu zwrotnego, ocenę luzu w przekładni oraz kalibrację grzałek i termopar. Problemy specyficzne dla procesu to linie formy spowodowane zanieczyszczonym lub uszkodzonym narzędziem, problemy z próżniowym kalibrowaniem w wytłaczaniu profili lub różnice grubości w produkcji płyt i folii. Zaawansowane techniki diagnostyczne obejmują stosowanie przetworników ciśnienia i temperatury cieku wzdłuż rury, ocenę skuteczności chłodzenia śruby oraz analizę sygnatury prądu silnika w celu wykrycia nieprawidłowości układu napędowego. Trendy danych gromadzone przez nowoczesne systemy sterowania pomagają identyfikować stopniowe zmiany wskazujące na zużycie komponentów lub nagromadzenie się zanieczyszczeń. Protokoły konserwacji preventywnej znacząco redukują częstotliwość konieczności diagnozowania dzięki regularnym przeglądom kluczowych elementów podlegających zużyciu, utrzymaniu systemu smarowania oraz kalibracji systemów sterowania. Dokumentowanie procedur rozwiązania powtarzających się problemów buduje wiedzę instytucjonalną i zmniejsza przestoje w przyszłości. Skuteczne rozwiązywanie problemów łączy teoretyczną wiedzę z zakresu reologii polimerów i zasad wytłaczania z praktycznym doświadczeniem rozpoznawania charakterystycznych wzorców objawów, umożliwiając szybkie wykrycie i usunięcie usterki, minimalizując straty produkcyjne i odpady materiałowe.