သာမလ်ဘရစ်ဂျင်းသည် အဆောက်အဦ၏ အပူချိန်ထိန်းချုပ်မှုအလွှာတွင် အပူစီးဆင်းမှုကို ပိုမိုဖြစ်ပွားစေသော အပူစီးဆင်းမှုဖြစ်စဉ်ကို ဖော်ပြသည့် အဆောက်အဦဗိသုကာလက္ခဏာဆိုင်ရာ ဝေါဟာရတစ်ခုဖြစ်ပြီး အဆောက်အဦအတွင်းရှိ အခြားအပူချိန်ကာကွယ်မှုပစ္စည်းများထက် ပိုမိုမြင့်မားသော အပူစီးအိုင်းကူးမှုရှိသည့် ပစ္စည်း (သို့) အစုအဖွဲ့တစ်ခုတွင် အပူစီးဆင်းမှုဖြစ်ပွားခြင်းကို ဖော်ပြသည်။ ဤဖြစ်စဉ်သည် သင့်တင့်မျှတသော အပူချိန်ရှိသည့် အတွင်းပိုင်းမှ အပူချိန်မထိန်းချုပ်ထားသော အပြင်ပိုင်းသို့ ဆက်သွယ်နေသည့် သင်္ကြန်၊ ကွန်ကရစ်၊ သို့မဟုတ် ပိုမိုသိပ်သည်းသော အဆောက်အဦပစ္စည်းများကဲ့သို့ ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်မှုရှိသော အစိတ်အပိုင်းများကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လေ့ရှိသည်။ သာမလ်ဘရစ်ဂျင်းကို ဖြစ်ပေါ်စေသည့် အဓိကအကြောင်းရင်းမှာ အပူစွမ်းအင်သည် အပူချိန်မြင့်မားသောနေရာမှ အပူချိန်နိမ့်ကျသောနေရာသို့ ရွေ့လျားသွားခြင်းဖြစ်ပြီး အလွယ်ကူဆုံးလမ်းကြောင်းကို အမြဲလိုက်နာသည့် သဘာဝဖြစ်စဉ်ပေါ်တွင် အခြေခံထားခြင်းဖြစ်သည်။ အဆောက်အဦတစ်ခုတွင် အပူကာကွယ်မှုပစ္စည်းများကို အပူစီးဆင်းမှုကို ထိန်းချုပ်ရန် ဒီဇိုင်းထုတ်ထားသော်လည်း သာမလ်ဘရစ်ဂျ်တစ်ခုရှိနေပါက အပူသည် ၎င်းကို အဓိကအားဖြင့် ဖြတ်သန်းစီးဆင်းသွားမည်ဖြစ်သည်။ အပူစီးဆင်းမှု၏ ဤဒေသအလိုက် တိုးမြင့်လာမှုသည် အဆောက်အဦ၏ အပူချိန်ထိန်းချုပ်မှုစွမ်းဆောင်ရည်ကို လျော့ကျစေပြီး စွမ်းအင်ကုန်ကျစရိတ်များ တိုးမြင့်လာခြင်း၊ ဘရစ်ဂျ်တည်နေရာရှိ အတွင်းပိုင်းမျက်နှာပြင်အပူချိန်သည် အခန်းအတွင်းရှိ ပတ်ဝန်းကျင်အပူချိန်ထက် သိသိသာသာနိမ့်ကျခြင်းကြောင့် ရေခဲယမ်းများ စုပုံခြင်းနှင့် မှိုများ ပေါက်ဖွားခြင်းများ ဖြစ်ပေါ်စေပြီး အေးမြသောနေရာများကို ဖန်တီးကာ နေထိုင်သူများအတွက် မသက်မသာဖြစ်စေခြင်း စသည့် အကျိုးဆက်များကို ဖြစ်ပေါ်စေသည်။ ထို့ကြောင့် သာမလ်ဘရစ်ဂျင်းကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းခြင်းသည် စွမ်းဆောင်ရည်မြင့် အဆောက်အဦဒီဇိုင်းပုံစံများတွင် အလွန်အရေးကြီးသော အာရုံစိုက်မှုရှိရမည့် အချက်တစ်ခုဖြစ်ပြီး အဆောက်အဦ၏ အပူချိန်ကာကွယ်မှုစနစ်ကို အမှန်အကန်နှင့် ကြာရှည်စွာ ထိရောက်စေရန် အသေးစိတ်တိကျသော ဒီဇိုင်းများ၊ အပူချိန်ကွဲပြားမှုရှိသော အစိတ်အပိုင်းများကို သတ်မှတ်ခြင်းနှင့် အပူကာကွယ်မှုပစ္စည်းများကို ဆက်တိုက်တပ်ဆင်ခြင်းစနစ်များကို အကောင်အထည်ဖော်ခြင်းတို့ လိုအပ်ပါသည်။