Жылулық көпірлер — ғимараттың жылу өткізгіштігі жоғары материалдар немесе конструкциялар арқылы жылудың шоғырланып ағу процесін сипаттайтын ғимараттану термині, бұл ғимарат қабығындағы жылу оқшаулаумен салыстырғанда жоғарырақ жылу өткізгіштікке ие болады. Бұл құрылымның жылулық бақылау деңгейіндегі әлсіздікті немесе тікелей қысқа тұйықталуды білдіреді. Бұл процесс жылу өткізгіш элементтер — мысалы, металл, темірбетон немесе тығыз кірпіш — кондиционерленген ішкі кеңістіктен кондиционерленбеген сыртқа үздіксіз жол жасаған кезде пайда болады. Жылулық көпірлердің негізгі себебі — жылу энергиясы жоғары температуралы аймақтан төмен температуралы аймаққа қарай қозғалады және әрқашан ең аз кедергі бар жолды қуалайды деген негізгі принцип. Ғимаратта оқшаулау жоғары кедергі жасау үшін қарастырылған, бірақ жылулық көпір бар болса, жылу оның арқылы басымдықпен өтеді. Жылу алмасудың осы жергілікті өсуі бірнеше теріс нәтижелерге әкеледі: ғимарат қабығының жалпы жылулық тиімділігін төмендетеді, энергия шығынын арттырады; көпір орналасқан жердегі ішкі беттің температурасы бөлменің қоршаған орта температурасынан айтарлықтай төмен болады, бұл конденсация мен саңырауқұлақ пайда болуына әкеледі; сонымен қатар тұрғындарға ыңғайсыздық туғызатын суық аймақтар пайда болады. Сондықтан жылулық көпірлерді болдырмау — жоғары өнімді ғимараттарды жобалаудағы маңызды мәселе болып табылады және шынымен тиімді және ұзақ мерзімді ғимарат қабығын қамтамасыз ету үшін ұқыпты детальдау, жылулық тұтас емес компоненттерді пайдалану және үздіксіз оқшаулау стратегияларын қолдану қажет.