Თერმული ბრიჯირება არის შენობათშენობთმშენებლობის ტერმინი, რომელიც აღწერს კონცენტრირებული სითბოს გადაცემის პროცესს მასალაზე ან კონსტრუქციაზე, რომელსაც აქვს უფრო მაღალი თერმული გამტარობა, ვიდრე გათბობის გარშემო არსებულ იზოლაციას შენობის გარსში. ეს წარმოადგენს სისუსტეს ან შემოკლებულ წრეს შენობის თერმულ კონტროლის ფენაში. ეს პროცესი ხდება მაშინ, როდესაც გამტარი ელემენტები — როგორიცაა ლითონი, ბეტონი ან საერთოდ სიმკვრივის ქვა — ქმნიან უწყვეტ გზას კონდიცირებული შიდა სივრციდან უკონდიციო გარეთ. თერმული ბრიჯირების ძალის მიზეზი არის ძირეული პრინციპი, რომ სითბოს ენერგია მოძრაობს მაღალი ტემპერატურის არეალიდან დაბალი ტემპერატურის არეალში და ყოველთვის მიჰყვება უმცირესი წინააღმდეგობის გზას. შენობაში იზოლაცია შეიქმნა მაღალი წინააღმდეგობის მიცემის მიზნით, მაგრამ როდესაც არსებობს თერმული ბრიჯი, სითბო უპირატესობით გადის მის გასწვრივ. სითბოს გადაცემის ამ ლოკალურმა ზრდამ რამდენიმე უარყოფითი შედეგი გამოიწვია: ის ამცირებს შენობის გარსის მთლიან თერმულ ეფექტურობას, რაც იწვევს ენერგიის უფრო მაღალ ხარჯებს; იწვევს შიდა ზედაპირის ტემპერატურის მნიშვნელოვან დაბლა ჩამოსვლას ბრიჯის ადგილას მიმდებარე სივრცის ტემპერატურასთან შედარებით, რაც შეიძლება გამოიწვიოს კონდენსაცია და სოკოს გამრავლება; და ქმნის ცივ წერტილებს, რაც იწვევს მომხმარებლის უსიამოვნობას. ამიტომ თერმული ბრიჯირების აღმოფხვრა არის მნიშვნელოვანი ამოცანა მაღალი ეფექტურობის შენობის დიზაინში, რაც მოითხოვს ზუსტ დეტალურობას, თერმულად გასაჩერებული კომპონენტების მითითებას და უწყვეტი იზოლაციის სტრატეგიების განხორციელებას, რათა უზრუნველყოთ ნამდვილად ეფექტური და მდგრადი შენობის გარსი.