سیستم شکست حرارتی، مجموعهای مهندسیشده است که برای جلوگیری از انتقال انرژی حرارتی بین مواد رسانا طراحی شده است و عمدتاً در پوسته ساختمان و کاربردهای صنعتی به کار میرود. این سیستمها در طراحی مدرن با بهرهوری انرژی اساسی هستند و مشکل مهم پل حرارتی را حل میکنند؛ جایی که گرما به راحتی از طریق قطعات رساناتری مانند قابهای آلومینیومی یا فولادی عبور میکند و منجر به تلفات قابل توجه انرژی، ایجاد شبنم، مشکلات رفاه داخلی و رشد بالقوه قارچ میشود. هسته این سیستم، خود مانع حرارتی است که اغلب نواری از پلیمر با عملکرد بالا مانند PA66 GF25 یا PA66 GF30 است و به صورت مکانیکی درون یک نمایه فلزی قرار داده میشود و گاهی چسبانده میشود. این کار خطی پیوسته از عایق با هدایت حرارتی پایین ایجاد میکند و به طور چشمگیری مقدار U و Psi کلی مجموعه را کاهش میدهد. طراحی این سیستم شامل ملاحظاتی در مورد یکپارچگی ساختاری است، زیرا سیستم باید بتواند در برابر بار باد، حرکت ساختمان و در موارد شکست حرارتی ساختاری، نیروهای برشی و فشاری قابل توجه مقاومت کند. عملکرد این سیستمها از طریق آزمونهای استاندارد شده مانند شبیهسازیهای حرارتی و آزمونهای فیزیکی مطابق با استانداردهایی مانند EN 14024 اعتبارسنجی میشود که عملکرد را طبقهبندی میکند. فراتر از صرفهجویی در انرژی، این سیستمها با حفظ دمای سطوح داخلی گرمتر در زمستان و خنکتر در تابستان، رفاه ساکنان را افزایش میدهند. این سیستمها در دستیابی به مقررات سختگیرانه ساختمانی و گواهیهای پایداری مانند خانه مُدد (Passive House)، LEED و BREEAM ضروری هستند. کاربرد این سیستمها فراتر از پنجرهها و درها گسترده شده و شامل اتصالات بالکن، دیوارهای پشتبامی (پاراپت) و نمای پردهای میشود و آنها را به راهحلی جامع برای بهبود پوسته حرارتی ساختمان، کاهش ردپای کربن و تضمین دوام بلندمدت و رفاه ساکنان تبدیل میکند.