Οι εξωθητές με μονή κοχλία και αερισμό, επίσης γνωστοί ως εξωθητές δύο σταδίων, αποτελούν προηγμένο εξοπλισμό επεξεργασίας πολυμερών που έχει σχεδιαστεί ειδικά για την απομάκρυνση πτητικών συστατικών, υγρασίας ή εγκλωβισμένου αέρα κατά τη διαδικασία εξώθησης. Αυτές οι μηχανές διαθέτουν ιδιαίτερο σχεδιασμό κοχλία με δύο διαδοχικά τμήματα, χωρισμένα από μια ζώνη αερισμού στην οποία εφαρμόζεται κενό. Το πρώτο τμήμα εκτελεί συμβατικές λειτουργίες πλαστικοποίησης — τροφοδοσία, συμπίεση και τήξη — μετά τις οποίες το τήγμα εισέρχεται σε μια ζώνη αποσυμπίεσης με βαθιά υλακωτή δομή, όπου τα πτητικά εξατμίζονται υπό κενό. Το δεύτερο τμήμα συμπίεσης στη συνέχεια επανα-υποβάλλει το πολυμερές σε πίεση για τελική εκροή μέσω της μήτρας. Αυτή η διάταξη εξαλείφει την ανάγκη προ-ξήρανσης πολλών υγροσκοπικών υλικών, όπως ABS, πολυανθρακικό ή νάιλον, μειώνοντας σημαντικά την κατανάλωση ενέργειας και τον χρόνο επεξεργασίας. Ο σχεδιασμός της θύρας αερισμού είναι κρίσιμος, χρησιμοποιώντας συνήθως ειδικά σχεδιασμένα φράγματα για να αποτρέψει την εκτόξευση του τήγματος, ενώ μεγιστοποιεί την επιφάνεια για την απομάκρυνση πτητικών. Τα συστήματα κενού απαιτούν προσεκτική διαστασιολόγηση για να ανταποκρίνονται στα συγκεκριμένα πτητικά που απομακρύνονται, με τον εξοπλισμό συμπύκνωσης να είναι συχνά απαραίτητος για την προστασία των αντλιών κενού. Οι παράμετροι επεξεργασίας πρέπει να είναι ακριβώς εξισορροπημένοι, ιδιαίτερα η στάθμη γέμισης στη ζώνη αερισμού, η οποία επηρεάζει τόσο την απόδοση της αποπτύξεως όσο και τη σταθερότητα. Οι σχεδιασμοί κοχλία περιλαμβάνουν ειδικά στοιχεία για τη συνεχή ανανέωση της επιφάνειας του τήγματος, βελτιώνοντας την απομάκρυνση πτητικών μέσω μηχανισμών όπως δακτύλιοι φυσαλίδων, υλακωτά τμήματα ή στοιχεία τύπου τορπίλης. Οι εφαρμογές εκτείνονται πέρα από την απλή ξήρανση, περιλαμβάνοντας την απομάκρυνση διαλυτών πολυμερισμού, υπολειμματικών μονομερών, αναθυμιάσεων πλαστικοποιητών και αερίων που παράγονται κατά τη διαδικασία. Οι σύγχρονοι εξωθητές με αερισμό ενσωματώνουν εξελιγμένα συστήματα ελέγχου που παρακολουθούν τα επίπεδα κενού, τις θερμοκρασίες του τήγματος και το φορτίο του κινητήρα για τη βέλτιστη απόδοση της αποπτύξεως. Παρά τα σημαντικά πλεονεκτήματα τους, αυτές οι μηχανές απαιτούν πιο εξειδικευμένη λειτουργική εμπειρογνωμοσύνη σε σύγκριση με τους συμβατικούς εξωθητές, ιδιαίτερα όσον αφορά τις διαδικασίες εκκίνησης, τα πρωτόκολλα μετάβασης υλικού και τη συντήρηση των εξαρτημάτων του συστήματος κενού. Η τεχνολογία αυτή βρίσκει ιδιαίτερη αξία σε εφαρμογές ανακύκλωσης, όπου η απομάκρυνση ρύπων είναι απαραίτητη, στην παραγωγή ειδικών συμμείξεων που απαιτούν ακριβή έλεγχο του περιεχομένου πτητικών, καθώς και στην άμεση εξώθηση από σκόνες αντιδραστήρων που περιέχουν υπολειμματικούς διαλύτες.