Για να αποτραπεί η θερμική γέφυρωση, πρέπει να υιοθετηθεί μια ολιστική στρατηγική σχεδιασμού και κατασκευής, η οποία επιδιώκει την εξάλειψη ή σημαντική μείωση των διαδρόμων υψηλής ροής θερμότητας μέσω του κελύφους του κτιρίου. Η θερμική γέφυρωση εμφανίζεται εκεί όπου υλικά με υψηλή θερμική αγωγιμότητα, όπως το αλουμίνιο, το χάλυβας ή το σκυρόδεμα, διαπερνούν ή παρακάμπτουν το στρώμα μόνωσης, δημιουργώντας τοπικές ζώνες απώλειας ενέργειας και ψυχρές επιφάνειες. Η πρόληψη αυτών των γεφυρώσεων είναι κρίσιμη για την επίτευξη ενεργειακής απόδοσης, άνεσης των κατοίκων και ανθεκτικότητας του κτιρίου. Οι βασικές στρατηγικές περιλαμβάνουν τη χρήση πλαισίων θερμομονωμένων παραθύρων και πορτών, όπου μια λωρίδα πολυμερούς διακόπτει το μεταλλικό πλαίσιο· την εγκατάσταση δομικών θερμικών διακοπών σε μπαλκόνια, περίχωμα και άλλες δομικές συνδέσεις που εκτείνονται διαμέσου του στρώματος μόνωσης· τη διασφάλιση συνεχούς μόνωσης (ci) χωρίς κενά ή συμπίεση· καθώς και προσεκτική λεπτομέριση στις συνδέσεις, όπως στις συνδέσεις τοίχου-δαπέδου και τοίχου-οροφής, για τη διατήρηση του φραγμού μόνωσης. Χρησιμοποιούνται προηγμένα εργαλεία μοντελοποίησης, όπως λογισμικό προσομοίωσης θερμικών φαινομένων, για τον εντοπισμό και την ανάλυση πιθανών γεφυρώσεων κατά τη φάση σχεδιασμού. Με τη συστηματική πρόληψη της θερμικής γέφυρωσης, τα κτίρια μπορούν να επιτύχουν σημαντικά χαμηλότερες τιμές U, να μειώσουν τον κίνδυνο συμφόρησης, να ελαχιστοποιήσουν τις ανάγκες θέρμανσης και ψύξης και να δημιουργήσουν ένα πιο άνετο, υγιές και βιώσιμο εσωτερικό περιβάλλον, με αποτέλεσμα τελικά χαμηλότερα λειτουργικά κόστη και μειωμένο αποτύπωμα άνθρακα.